Młynarka (Tatry)
 Młynarka (wśród podpisanych formacji) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2000 m n.p.m. |
| Wybitność |
36 m |
| Pierwsze wejście |
14 lipca 1924 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′34,0″N 20°06′20,5″E/49,192778 20,105694
| |
Młynarka (słow. Mlynárka[1], 2000 m[2]) – turnia w masywie Młynarza (2171 m) w słowackiej części Tatr Wysokich. Znajduje się we wschodniej grani Wielkiego Młynarza[3]. Od jego wierzchołka oddzielona jest Wyżnią Białowodzką Przełączką (1964 m), od Upłaziastej Turni płytko wciętym Białowodzkim Przechodem (1872 m) i głębszą Pośrednią Białowodzką Przełączką (1840 m). Młynarka jest pierwszym od zachodu wybitniejszym wzniesieniem we wschodniej grani Wielkiego Młynarza. Jest zwornikiem. Na południowy wschód odgałęzia się od niej grań, w której znajduje się Wyżnie Młynarzowe Siodło i Wyżnia Młynarzowa Kopa. Górna część tej grani (od strony Młynarki) to stromy i skalisty filar, niżej, do siodła, grań jest trawiasta, a zarastający jej ostrze pas kosodrzewiny można obejść[4].
Od wschodniej i południowo-wschodniej strony grań Młynarki opada do Białowodzkiego Żlebu. Są to trawiaste lub porośnięte kosodrzewiną strome stoki, w najniższej części poderwane ku żlebowi urwistymi ściankami o wysokości do 60 m. Powyżej tych urwisk znajduje się latwa, skalisto-trawiasta grzęda, ku żlebowi poderwana kazalniczką. Po obydwu jej stronach ciągną się trawiaste żlebki. Nad lewym z nich wznosi się bardzo stroma, południowo-wschodnia ściana Młynarki. Jej środkową część przecina wąski zachód.
Południowa ściana Młynarki opada do Młynarzowego Kotła. Władysław Cywiński wyróżnił w niej cztery części:
- pas kruchych ścian powyżej kotła,
- duży upłaz ciągnący się od Wyżniego Młynarzowego Siodła do prawego odgałęzienia Żlebu między Kopy,
- pochyły, piarżysto-trawiasty taras o wielkości mniej więcej boiska do siatkówki,
- najwyższa część będąca prawie pionową, litą ścianą o wysokości około 80 m[4].
Na Młynarce taternicy poprowadzili kilka dróg wspinaczkowych. Pierwszymi zdobywcami wierzchołka Młynarki byli zapewne Jan Humpola i Mieczysław Świerz, którzy dokonali tego 14 lipca 1924 r. podczas przejścia wschodniej grani odchodzącej od Wielkiego Młynarza[3].
-
Widok z Ganku -
Widok od północy
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VII. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954
- ↑ a b Władysław Cywiński, Młynarz. Przewodnik szczegółowy, tom 6, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1998, ISBN 83-7104-011-3