Mały Złoty Ogród
.jpg)
Mały Złoty Ogród (niem. Kleiner Goldener Garten, słow. Malá zlatá záhrada, węg. Kis-Arany-kert[1]) – taras na północnej ścianie Małego Kieżmarskiego Szczytu w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w dolnej części jego ściany opadającej do kotła lodowcowego Zielonego Stawu Kieżmarskiego, a dokładniej w środkowej części turni Złoty Strażnik i Złota Baszta. Skalista ściana poniżej Małego Złotego Ogrodu opada do piargów Srebrnego Ogródka i Ucha[2].
Północna ściana Małego Kieżmarskiego Szczytu jest popularnym celem wspinaczkowym taterników, którzy licznym jej formacjom nadali nazwy. „Złote” nazewnictwo w tym rejonie związane jest z poszukiwaniem złota. Znana z poszukiwań kruszcu w XVIII wieku była m.in. pochodząca z Kieżmarku rodzina szewców Fabri (Fabry). Złota nie znaleźli, ale odkryli rudę miedzi, którą następnie wydobywali[3]. Dodatkową korzyścią było doskonałe poznanie ścian Małego Kieżmarskiego Szczytu, dzięki czemu byli zatrudniani w tym rejonie jako przewodnicy[4].
W gwarze podhalańskiej używane przez pasterzy i myśliwych słowo ogród oznaczało położony wysoko w skałach niewielki kociołek o piarżystym dnie i podciętej ścianie, taras lub piętro doliny. W Tatrach jest wiele nazw ze słowem ogród, ogródek, nie wszystkie jednak są ludowego pochodzenia, część z nich utworzona została przez kartografów, turystów lub taterników[5].
Drogi wspinaczkowe[edytuj | edytuj kod]
Przez Mały Złoty Ogród prowadzą 3 drogi wspinaczkowe. Wychodzą ze Srebrnego Ogródka lub wspólnej części Srebrnego Ogródka i Ucha[6]:
- Droga Bocek-Sadek do Małego Złotego Ogródka; trudność VI w skali tatrzańskiej, A0, czas przejścia 7h, pierwsze przejście K. Bocek, M.Sadek, 1972
- Wariant kominem do Niemieckiej Drabiny; VI
- Kamasutra (do Niemieckiej Drabiny); VI, A4, 20 h, P. Jackovic, J. Skokan, 2002
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka, Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, ISBN 83-217-2203-2
- ↑ Józef Nyka, Tatry Słowackie. Przewodnik, wyd. 2, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 1998, ISBN 83-901580-8-6
- ↑ Grzegorz Barczyk i inni, Bedeker tatrzański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-71-04-009-1
- ↑ Przewodnik taternicki. Złota Turnia, północna ściana [online].