Przejdź do zawartości

Machmet Kairbajew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Machmet Kairbajew
Махмет Қайырбаев
ilustracja
starszy porucznik starszy porucznik
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1925
Siemijarka, obwód semipałatyński

Data i miejsce śmierci

12 lipca 1996
Pawłodar

Przebieg służby
Lata służby

1942–1946

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

712 pułk artylerii przeciwpancernej 17 Samodzielnej Brygady Artylerii Przeciwpancernej 2 Gwardyjskiej Armii

Stanowiska

dowódca baterii

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Późniejsza praca

funkcjonariusz partyjny, pracownik administracji państwowej

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „50-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

Machmet Kairbajewicz Kairbajew (kaz. Махмет Қайырбаев, ros. Махмет Каирбаевич Каирбаев, ur. 1 stycznia 1925 we wsi Siemijarka w obwodzie semipałatyńskim, zm. 12 lipca 1996 w Pawłodarze) – radziecki wojskowy i polityk, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był Kazachem. Skończył szkołę średnią i szkołę pedagogiczną w Pawłodarze, pracował jako nauczyciel w szkole średniej. W sierpniu 1942 został kursantem podolskiej szkoły piechoty ewakuowanej do Buchary, od kwietnia 1943 brał udział w wojnie z Niemcami jako żołnierz pułku artylerii, uczestniczył w walkach w obwodzie smoleńskim i w operacji białoruskiej. W sierpniu 1944 walczył na Litwie pod Szawlami jako dowódca baterii 712 pułku artylerii przeciwpancernej 17 Samodzielnej Brygady Artylerii Przeciwpancernej 2 Gwardyjskiej Armii 1 Frontu Nadbałtyckiego, wyróżnił się w starciu z 19 sierpnia 1944, gdzie doprowadził do odparcia przez baterię Armii Czerwonej siedmiu kontrataków wroga. Wojnę zakończył pod Królewcem w stopniu starszego porucznika, później studiował w Akademii Artylerii im. Dzierżyńskiego, w 1946 został przeniesiony do rezerwy, pracował jako kierownik rejonowego oddziału ubezpieczeń społecznych. W latach 50. był sekretarzem rejonowego komitetu partyjnego, w 1960 ukończył Wyższą Szkołę Partyjną przy KC KPK, 1968-1976 był II sekretarzem Komitetu Obwodowego KPK w Pawłodarze, a 1976-1982 przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Pawłodarskiej Rady Obwodowej, kierował wówczas budową fabryki i elektrowni. Był deputowanym do Rady Najwyższej Kazachskiej SRR. Jego imieniem nazwano ulicę w Pawłodarze.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]