Machmut Gariejew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Machmut Gariejew
Махмут Ахметович Гареев
ilustracja
generał armii generał armii
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1923
Czelabińsk

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 2019
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1939–1992

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
radziecka interwencja w Afganistanie

Późniejsza praca

rektor Akademii Nauk Wojskowych Rosji

Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order Aleksandra Newskiego (Federacja Rosyjska) Order Honoru Order Przyjaźni Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” II klasy (ZSRR) Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za zwycięstwo nad Japonią” Medal „Za zdobycie Królewca” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „Za umacnianie braterstwa broni” Medal „Za rozwój dziewiczych ziem” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy” Brązowy Krzyż Zasługi Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk

Machmut Achmietowicz Gariejew (ros. Махмут Ахметович Гареев, tat. Mäxmüt Äxmät ulı Gäräyev, ur. 23 czerwca 1923 w Czelabińsku, zm. 25 grudnia 2019 w Moskwie[1]) – radziecki dowódca wojskowy narodowości tatarskiej, generał armii, doktor nauk wojskowych i historycznych, profesor, teoretyk wojskowości.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1939 wstąpił na ochotnika do Armii Czerwonej. W 1941 ukończył Taszkiencką Szkołę Piechoty im. Lenina odznaczoną Orderem Czerwonego Sztandaru. Od grudnia 1942 roku walczył na Frontach Zachodnim, 3 Białoruskim i 1 Dalekowschodnim.

Po wojnie, aż do 1947 roku kontynuował służbę w sztabie 5 Armii w Dalekowschodnim Okręgu Wojskowym. W latach 1950-1957 - szef sztabu pułku, starszy oficer Zarządu Operacyjnego sztabu Białoruskiego Okręgu Wojskowego, szef sztabu dywizji. Od 1959 roku - zastępca dowódcy dywizji, dowódca dywizji zmechanizowanej i pancernej, szef sztabu armii ogólnowojskowej w Białoruskim Okręgu Wojskowym.

W latach 1970-1971 - główny doradca wojskowy w Zjednoczonej Republice Arabskiej. Od 1971 - szef sztabu Uralskiego Okręgu Wojskowego. Od 1974 - szef Wojskowego Zarządu Naukowego Sztabu Generalnego, zastępca szefa Głównego Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego, od 1984 - zastępca szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR.

Od 1989 był głównym doradcą wojskowym w Afganistanie po wycofaniu wojsk radzieckich. Odegrał dużą rolę w planowaniu bojowych operacji wojsk rządowych prezydenta Nadżibullaha.

Od 1990 pełnił funkcję doradcy wojskowego - inspektor Grupy Inspektorów Generalnych Ministerstwa Obrony ZSRR. Od 1992 w rezerwie.

Aktywnie zaangażował się w wojskową pracę naukową, jest autorem ponad 100 prac naukowych i ponad 300 artykułów i publikacji w antologiach, czasopismach i gazetach. Napisał książki i podręczniki z zakresu wojskowości. Studiował również problemy II wojny światowej, w wydawanych zbiorach naukowych zamieszczał tysiące nieznanych wcześniej dokumentów na temat wojny[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]