Nikołaj Strojew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Strojew
Николай Стро́ев
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1912
Moskwa

Data i miejsce śmierci

27 października 1997
Moskwa

Zawód, zajęcie

technik, inżynier

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy

Nikołaj Siergiejewicz Strojew (ros. Николай Сергеевич Стро́ев, ur. 7 stycznia?/20 stycznia 1912 w Moskwie, zm. 27 października 1997 tamże) – radziecki uczony i działacz państwowy, doktor nauk technicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Do 1929 skończył 9 klas szkoły i kursy elektrotechniczne, 1929-1931 pracował jako ślusarz, w 1937 ukończył studia na Wydziale Budowy Samolotów Moskiewskiego Instytutu Lotniczego, jednocześnie w latach 1935–1936 pracował jako inżynier w centralnym biurze konstruktorskim w zakładzie lotniczym nr 39. W październiku 1936 został inżynierem w Centralnym Instytucie Aerohydrodynamicznym (CAGI), od marca 1939 do marca 1941 był inżynierem i zastępcą szefa działu testów lotniczych CAGI w miejscowości Stachanowo (obecnie Żukowskij) w obwodzie moskiewskim, na bazie którego utworzono Instytut Lotniczo-Doświadczalny. Od marca 1941 pracował w Instytucie Lotniczo-Doświadczalnym jako zastępca szefa laboratorium aerodynamicznego, jednocześnie od kwietnia 1941 do stycznia 1943 był naczelnikiem filii instytutu w Nowosybirsku, w styczniu 1943 został szefem działu aerodynamicznego Instytutu Lotniczo-Doświadczalnego. Od listopada 1947 był zastępcą szefa, a od czerwca 1950 do czerwca 1950 szefem Kompleksu nr 2 Instytutu Lotniczo-Doświadczalnego, zajmując się badaniami aerodynamiki i wytrzymałości samolotów i helikopterów. Od czerwca 1952 do sierpnia 1954 był zastępcą naczelnika, a od sierpnia 1954 do sierpnia 1956 naczelnikiem Instytutu Lotniczo-Doświadczalnego, wniósł wielki wkład w rozwój techniki lotniczej i kierując wieloma pracami badawczymi nad stworzeniem nowoczesnej techniki lotniczej. Jednocześnie w latach 1952–1964 wykładał w Moskiewskim Instytucie Lotniczym, od sierpnia 1966 był zastępcą, a 1977–1987 I zastępcą przewodniczącego Komisji Zagadnień Wojskowo-Przemysłowych Prezydium Rady Ministrów ZSRR, jednocześnie w latach 1977–1989 był zastępcą przewodniczącego Komisji ds. Nagród Leninowskich i Nagród Państwowych ZSRR. W 1958 został doktorem nauk technicznych, a w 1961 profesorem. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]