Norowy Dół
Norowy Dół (także: Nurowy Dół, Dół Nurowski[1]) – wąwóz na terenie miasta Kazimierz Dolny, na prawym brzegu Wisły, pomiędzy Aleją Kazimierza Wielkiego, a Górami Pierwszymi i Górą Zamkową. Stanowi fragment krawędzi doliny Wisły (Małopolski Przełom Wisły).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przez Dół prowadziła droga z portowej części Kazimierza Dolnego przez Pastewnik do Gór. Wąwóz wziął swoją nazwę od rodziny Norów lub Nurów wspomnianych w księdze miejskiej prowadzonej od 1555. Ich ziemie rozciągały się od granicy z Bochotnicą. Mieli tutaj swoje domostwo, a w 1633 Stefan Nur zakupił jeszcze gaj dębowy. Do końca XVIII wieku nazwy związane z Norami/Nurami pojawiały się regularnie w różnych aktach miejskich. W terenie utrzymały się do dziś – prowadząca wąwozem ulica nosi nazwę Norowy Dół[1].
U wylotu Dołu mieścił się w przeszłości główny punkt węzłowy urządzeń portowych na Wiśle[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Wąwóz stanowi przykład naturalnej erozji destrukcyjnie wpływającej na działalność człowieka (niszczenie dróg, zmniejszanie powierzchni pól uprawnych). Często prowadzone są tutaj zajęcia z erozji wąwozowej[2].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Wąwozem biegnie pieszy szlak turystyczny oraz ścieżka dydaktyczna[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jadwiga Teodorowicz-Czerepińska, Kazimierz Dolny. Monografia historyczno-urbanistyczna, Towarzystwo Przyjaciół Kazimierza, Kazimierz Dolny, 1981, s. 150-151
- ↑ Kamil Nieścioruk, Malgorzata Sosik, Wykorzystanie narzędzi GIS w analizie i prowadzeniu edukacji przyrodniczej na obszarach cennych przyrodniczo, „Czasopismo Geograficzne” (1-2), Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, 2020, s. 242.
- ↑ Renata Kołodyńska-Gawrysiak i inni, Ocena wykorzystania potencjału turystycznego i rekreacyjnego wąwozów lessowych w gminie Kazimierz Dolny, „Problemy Ekologii Krajobrazu. Rekreacja w krajobrazach o wysokim potencjale”, XXXIV, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, 2013, s. 91.