Oddział Antoniego Jeziorańskiego
Oddział Antoniego Jeziorańskiego – partia powstańcza okresu powstania styczniowego, operująca w Łódzkiem a potem w Małopolsce.
Dowódcą oddziału był Antoni Jeziorański, 14 stycznia 1863 mianowany naczelnikiem wojennym województwa rawskiego.
Jeziorański przeprowadził koncentrację swojego oddziału w sile 400 ludzi w lasach w okolicach Jeruzala.
4 lutego wykonał udane uderzenie na Rawę Mazowiecką, zdobywając rosyjskie koszary, pozyskując broń i biorąc jeńców. 22 lutego otrzymał rozkaz podporządkowania się gen. Marianowi Langiewiczowi. Po drodze włączał do swojego oddziału mniejsze partie powstańcze i staczał potyczki z wojskami rosyjskimi. Brał udział w bitwie pod Pieskową Skałą i bitwie pod Skałą.
Jako przeciwnik dyktatury Langiewicza, poróżniony ze swoim dowódcą, przeszedł granicę austriacką. W marcu mianowany naczelnikiem wojennym województwa lubelskiego.
W kwietniu na czele 800-osobowego oddziału wkroczył do Królestwa Polskiego. 1 maja pobił Rosjan w kilkudniowej bitwie pod Kobylanką[1]. Jednak jego zgrupowanie zostało osłabione wysokimi stratami a sam Jeziorański udał się do Galicji, ukrywał się w domu hr. Konarskiej w Chrewcie.
Dowódca oddziału został aresztowany przez policję austriacką i zwolniony w czerwcu 1865.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jacek Feduszka, Zwycięskie bitwy pod Kobylanką 1 i 6 maja 1863 roku na podstawie relacji uczestników i świadków ., Warsaw University Press, 2013, DOI: 10.31338/uw.9788323527961.pp.210-228 [dostęp 2023-05-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stefan Kieniewicz Powstanie styczniowe, Warszawa 1972; ISBN 83-01-03652-4.
^ Emil Noiński, Wyprawa powstańcza gen. Antoniego Jeziorańskiego (Bitwy pod Kobylanką i Hutą Krzeszowską w 1863 roku), „Rocznik Przemyski”, 50 (1: Historia Wojskowości), 2014, s. 29–48, ISSN 0137-4168
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
| Korpusy |
|
|---|---|
| Dywizje | |
| Pułki | |
| Partie powstańcze |
|
| Formacje powstańcze | |
| Broń opracowana dla powstańców 1863 |
