Oxford Carrier
 Oxford Carrier w Korei, 1952 r. | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
2-3 + 9 pasażerów |
| Historia | |
| Prototypy |
1944 |
| Produkcja |
ok. 1945–1950 |
| Wycofanie |
1964 |
| Egzemplarze |
ok. 400 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik benzynowy Cadillac V8 o mocy 110 KM[1] |
| Pancerz |
6 mm |
| Długość |
4,49 m[1] |
| Szerokość |
2,28 m[1] |
| Wysokość |
1,70 m[1] |
| Masa |
7975 kg[1] |
| Osiągi | |
| Prędkość |
50 km/h[1] |
| Zasięg pojazdu |
200 km[1] |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| brak | |
| Użytkownicy | |
| British Army | |
Oxford Carrier (Carrier, Tracked, CT20) – brytyjski transporter opancerzony i ciągnik artyleryjski produkowany w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej[1].
Pojazd projektowany był z myślą o zastąpieniu transporterów Universal Carrier i Loyd Carrier. Prace projektowe rozpoczęte zostały w 1943 roku[2]. Pierwsze prototypowe egzemplarze zbudowane zostały pod koniec 1944 roku w zakładzie MG Motor Company w Abingdon[3]. Produkcja seryjna, prowadzona przez spółkę Morris Motor Company[2][a], trwała do 1950 roku[1]. Wyprodukowano około 400 egzemplarzy[3]. Niewielka liczba pojazdów wykorzystywana była przez wojsko brytyjskie podczas wojny koreańskiej[2][3]. Ze służby wycofane zostały w 1964 roku[3].
Napęd pojazdu stanowił silnik V8 konstrukcji amerykańskiej (Cadillac) umieszczony z tyłu pojazdu. Transporter wyposażony był w gąsienicowy układ bieżny z kołami napędowymi w przedniej części, co było rozwiązaniem niekonwencjonalnym w porównaniu do innych konstrukcji brytyjskich z tego okresu. Nadwozie było otwarte, opancerzone (do 6 mm), pozbawione drzwi i włazów. Załoga liczyła 2–3 osoby; w przedziale pasażerskim pojazd mógł przewozić do 9 osób[2]. Pojazd przystosowany był do ciągnięcia armat 6- i 17-funtowych lub przewozu w przedziale pasażerskim moździerza 3- lub 4,2-calowego[2].
Zachowane egzemplarze pojazdu znajdują się m.in. w The Tank Museum w Dorset (Wielka Brytania) oraz muzeum wojny koreańskiej w Pjongjangu (Korea Północna)[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ David Fletcher za miejsce produkcji podaje Wolseley Motor Company[2]. Spółka ta była wówczas własnością Morris Motor Company[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Ian V. Hogg, John Weeks: The illustrated encyclopedia of military vehicles. s. 199. ISBN 0-13-450817-3. [dostęp 2023-07-23].
- ↑ a b c d e f g David Fletcher, Tank Chats #123 Oxford and Cambridge Carriers, The Tank Museum, 16 kwietnia 2021 [dostęp 2023-07-23] (ang.).
- ↑ a b c d William Suttie: Chobham Armour: Cold War British Armoured Vehicle Development. Bloomsbury Publishing, s. 196. ISBN 978-1-4728-5528-2. [dostęp 2023-07-23].
- ↑ Morris. Grace's Guide. [dostęp 2023-07-23]. (ang.).
| Czołgi | |
|---|---|
| Czołgi lekkie i pojazdy rozpoznawcze | |
| Transportery opancerzone | |
| Bojowe wozy piechoty | |
| Niszczyciele czołgów | |
| Działa samobieżne | |
| Inne pojazdy | |
| Pojazdy inżynieryjne |
