Pawieł Konowałow (kapitan)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pawieł Konowałow
Павел Коновалов
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1908
Astrachań

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1945
Różanki

Przebieg służby
Lata służby

1930–1932, 1942–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

220 Samodzielna Brygada Pancerna 5 Armii Uderzeniowej

Stanowiska

organizator partyjny batalionu czołgów

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej II klasy

Pawieł Wasiljewicz Konowałow (ros. Павел Васильевич Коновалов, ur. 16 czerwca?/29 czerwca 1908 w Astrachaniu, zm. 30 stycznia 1945 w Różankach) – radziecki wojskowy, kapitan, uhonorowany pośmiertnie tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1928 skończył szkołę średnią, po czym pracował jako robotnik na kolei, od 1930 do 1932 odbywał służbę wojskową w Armii Czerwonej, w 1932 został członkiem WKP(b). W latach 1933-1935 studiował na Wydziale Rolnym w Kurganie, a 1935-1940 w Uralskim Instytucie Industrialnym, po ukończeniu którego pracował jako inżynier technolog w fabryce nr 402 (obecnie Siewiernoje Maszynostroitielnoje Priedprijatije) w Mołotowsku (obecnie Siewierodwińsk) w obwodzie archangielskim. Od sierpnia 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył m.in. w bitwie pod Kurskiem, w 1944 ukończył szkołę wojskowo-polityczną w Gorkim (obecnie Niżny Nowogród). Był organizatorem partyjnym batalionu czołgów 220 Samodzielnej Brygady Pancernej 5 Armii Uderzeniowej 1 Frontu Białoruskiego w stopniu kapitana. Szczególnie wyróżnił się podczas operacji wiślańsko-odrzańskiej 14 stycznia 1945 przy przełamywaniu niemieckiej obrony w rejonie przyczółka wiślańskiego, gdy zniszczył baterię artylerii wroga i dotarł wraz z batalionem do Pilicy, którą sforsował, później brał udział w wyzwalaniu Skierniewic. Zginął w walce we wsi Stolzenberg (obecnie Różanki w województwie lubuskim). Został pochowany w Gorzowie Wielkopolskim. 29 grudnia 1978 jego imieniem nazwano ulicę w Siewierodwińsku.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]