Piotr Azarow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Azarow
Пётр Азаров
porucznik lotnictwa porucznik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1922
Zinowino, gubernia smoleńska

Data i miejsce śmierci

29 listopada 1954
Ustjanka, Kraj Ałtajski

Przebieg służby
Lata służby

1940–1949

Siły zbrojne

Armia Czerwona,
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

134 gwardyjski pułk lotnictwa bombowego 6 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Bombowego 1 Armii Powietrznej

Stanowiska

starszy lotnik

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Piotr Łukjanowicz Azarow (ros. Пётр Лукьянович Азаров, ur. 14 sierpnia 1922 we wsi Zinowino obecnie w rejonie ugranskim w obwodzie smoleńskim, zm. 29 listopada 1954 we wsi Ustjanka w rejonie burlińskim w Kraju Ałtajskim) – radziecki lotnik wojskowy, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Od 1930 mieszkał z rodziną w Moskwie, gdzie skończył szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego, później pracował jako ślusarz mechanik w fabryce i ukończył aeroklub. Od 1940 służył w Armii Czerwonej, w 1942 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Engelsie i w listopadzie 1942 został skierowany na front. Brał udział w obronie Donbasu, później w walkach o Krym i w walkach na terytorium Białorusi, Litwy i Prus Wschodnich. Do marca 1945 jako starszy lotnik 134 gwardyjskiego pułku lotnictwa bombowego 6 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Bombowego 1 Armii Powietrznej 3 Frontu Białoruskiego w stopniu porucznika wykonał 158 lotów bojowych, w tym 133 zwiadowcze; otrzymał za to tytuł Bohatera Związku Radzieckiego[1]. W 1949 został zwolniony do rezerwy, pracował jako szofer w Moskwie, w 1954 przeniósł się do Kraju Ałtajskiego, gdzie wkrótce ciężko zachorował i zmarł.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]