Piotr Kołomin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Kołomin
Пётр Иванович Коломин
podpułkownik lotnictwa podpułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

2 października 1910
Melekess (obecnie Dimitrowgrad)

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1990
Kujbyszew

Przebieg służby
Lata służby

1931–1947

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

wojna zimowa, front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa III klasy (ZSRR) Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Piotr Iwanowicz Kołomin (ros. Пётр Иванович Коломин, ur. 19 września?/2 października 1910 w mieście Melekess (obecnie Dimitrowgrad), zm. 7 kwietnia 1990 w Kujbyszewie) – radziecki lotnik wojskowy, podpułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie robotniczej. Do 1927 skończył 7 klas, pracował jako ślusarz i tkacz, od 1931 służył w Armii Czerwonej, od 1932 należał do WKP(b). W 1933 ukończył wojskową szkołę lotniczą w Orenburgu, 1939-1940 uczestniczył w wojnie z Finlandią, a od czerwca 1941 wojnie z Niemcami. W marcu 1943 objął dowództwo 162 pułku lotniczego, który pod jego dowództwem brał udział w bitwie pod Kurskiem i pod Smoleńskiem, a w 1944 pod Orszą i Witebskiem, latem 1944 uczestniczył w operacji białoruskiej, w tym 16 lipca 1944 w walkach o Grodno. Później brał udział w walkach nad terytorium Polski, Prusach Wschodnich i Niemczech w składzie 309 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 4 Armii Powietrznej 2 Frontu Białoruskiego. Do kwietnia 1945 wykonał 326 lotów bojowych i stoczył 75 walk powietrznych, w których strącił osobiście 16 o w grupie 7 samolotów wroga. W 1947 został zwolniony do rezerwy w stopniu podpułkownika.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]