Piotr Pleszakow

Piotr Pleszakow
Пётр Степанович Плешаков
	generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1922 ; Krasnyj Oktiabr´, obwód tambowski
Data i miejsce śmierci	11 września 1987 ; Moskwa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Piotr Stiepanowicz Pleszakow (ros. Пётр Степанович Плешаков, ur. 13 lipca 1922 we wsi Krasnyj Oktiabr´ w obwodzie tambowskim, zm. 11 września 1987 w Moskwie) – minister przemysłu radiowego ZSRR (1974–1987), generał pułkownik Sił Zbrojnych ZSRR, Bohater Pracy Socjalistycznej (1981).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od końca lat 20. mieszkał z rodziną w Moskwie, po ukończeniu moskiewskiej szkoły średniej studiował w Moskiewskim Instytucie Inżynierów Łączności, w 1944 ukończył wojskowy fakultet łączności Armii Czerwonej. Od 1944 inżynier w instytucie naukowo-badawczym łączności Armii Czerwonej, jako przedstawiciel Głównego Zarządu Łączności Armii Czerwonej walczył na 3 Froncie Białoruskim i Froncie Zabajkalskim, za udział w walkach odznaczony medalem. Od 1945 pracował w Centralnym Instytucie Naukowo-Badawczym Łączności, od 1948 kierował laboratorium instytutu, od lipca 1958 był dyrektorem Centralnego Instytutu Naukowo-Badawczego-108. Od 1964 zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu ds. Radioelektroniki ZSRR, od 1965 minister, od 1968 wiceminister, a od kwietnia 1974 do końca życia minister przemysłu radiowego ZSRR. Od 5 maja 1985 generał pułkownik. Od 1976 zastępca członka, a od października 1977 członek KC KPZR. Od 1974 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 9 do 11 kadencji.

Był mężem Tatjany Anodiny.

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (27 stycznia 1981)
Order Lenina (dwukrotnie – 25 października 1971 i 27 stycznia 1981)
Order Rewolucji Październikowej (29 marca 1976)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (11 marca 1985)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (29 lipca 1966)
Order Czerwonej Gwiazdy (17 czerwca 1961)
Nagroda Państwowa ZSRR (dwukrotnie – 1968 i 1984)
Nagroda Leninowska (1959)
Medal „Za zasługi bojowe” (dwukrotnie – 4 września 1944 i 13 czerwca 1952)

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]