Piotr Tiertyszny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Tiertyszny
Пётр Вакулович Тертышный
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1899
Stepanki, rejon czerkaski

Data i miejsce śmierci

4 marca 1997
Kijów

Przebieg służby
Lata służby

1919–1954

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Order Krzyża Grunwaldu III klasy

Piotr Wakułowicz Tiertyszny, Petro Wakułowycz Tertyszny (ros. Пётр Вакулович Тертышный, ukr. Петро Вакулович Тертишний, ur. 3 lutego?/15 lutego 1899 we wsi Stepanki w rejonie czerkaskim, zm. 4 marca 1997 w Kijowie) – radziecki generał porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ukraińskiej rodzinie chłopskiej. Miał wykształcenie średnie, pracował jako maszynista, od 1919 służył w Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej w Rosji. W 1925 ukończył szkołę wojskową w Kijowie, a w 1941 kursy "Wystrieł", od czerwca 1941 brał udział w wojnie z Niemcami, w listopadzie i grudniu 1941 jako zastępca dowódcy 3 Dywizji Pancernej w stopniu pułkownika. Od 3 grudnia 1941 do 4 sierpnia 1942 dowodził 237 Dywizją Piechoty, która 13 czerwca 1942 weszła w skład 38 Armii Frontu Briańskiego, w sierpniu 1942 objął dowództwo 161 Dywizji Piechoty 40 Armii Frontu Woroneskiego, z którą 23 września 1943 sforsował Dniepr w rejonie kaniowskim, odpierając wiele kontrataków wroga. Podczas walk na terytorium Polski dowodził 15 Korpusem Piechoty 60 Armii 1 Frontu Ukraińskiego, biorąc udział w operacji lwowsko-sandomierskiej, sandomiersko-śląskiej i górnośląskiej. Po wojnie dowodził korpusem piechoty i był pomocnikiem dowódcy Turkiestańskiego Okręgu Wojskowego, w 1949 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego, w 1954 został zwolniony do rezerwy w stopniu generała porucznika.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale ZSRR.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]