Pleurocystyda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pleurocystydy, zwane też cystydami facjalnymi (łac. l. poj.pleurocystidium, l.mn. pleurocystidia, ang. pleurocystids) – rodzaj cystyd występujący na bocznych ścianach blaszek u grzybów[1]. U niektórych gatunków zdarzają się także na ścianach rurek[2].

Pleurocystydy mogą mieć różnorodny kształt; bywają wrzecionowate, maczugowate, butelkowate, workowate, na szczycie czasami posiadają różnego rodzaju wyrostki. Mogą być bezbarwne (hialinowe), lub barwne, gdy w środku zawierają pigment. Odgrywają dużą rolę przy mikroskopowym oznaczaniu niektórych gatunków grzybów[1].

Na ostrzach blaszek występuje także drugi rodzaj cystyd – cheilocystydy. Są zazwyczaj bardziej liczne i łatwe do zaobserwowania. Pleurocystydy nie tylko, że są mniej liczne, ale i często trudne do znalezienia. Zwykle aby je znaleźć trzeba wykonać mikroskopijny przekrój blaszki[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Alina Skirgiełło, Grzyby (Mycota), podstawczaki (Basidiomycota), łuskowcowate (Pluteaceae), Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 1999, ISBN 83-85444-66-1.
  2. Słownik terminów mykologicznych [online] [dostęp 2017-10-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-01].
  3. E. Gerhardt, Grzyby: wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie - Bauer-Weltbild Media, 2006, ISBN 83-7404-513-2.