Pośrednia Sobkowa Turnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pośrednia Sobkowa Turnia
Ilustracja
Pośrednia Sobkowa Turnia (wśród podpisanych szczytów)
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2256 m n.p.m.

Pierwsze wejście

16 maja 1910
Ferenc Barcza, Imre Barcza i Oszkár Jordán

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Pośrednia Sobkowa Turnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Pośrednia Sobkowa Turnia”
Ziemia49°11′54″N 20°10′30″E/49,198333 20,175000

Pośrednia Sobkowa Turnia (słow. Prostredná suchá veža[1]) – turnia o wysokości 2256 m n.p.m.[2] znajdująca się w Sobkowej Grani odchodzącej na zachód od wierzchołka Lodowego Szczytu w słowackich Tatrach Wysokich. Od znajdującej się na wschodzie Wielkiej Sobkowej Turni oddzielona jest siodłem Pośredniej Sobkowej Szczerbiny, a od Małej Sobkowej Turni na wschodzie oddziela ją Skrajna Sobkowa Szczerbina[3].

Na Pośrednią Sobkową Turnię nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, na jej wierzchołek mają wstęp jedynie taternicy. Najdogodniejsze dla nich drogi prowadzą granią od Pośredniej lub Skrajnej Sobkowej Szczerbiny albo od południa, z Sobkowego Żlebu. Północną ścianą opadającą do Doliny Suchej Jaworowej wiodą dużo trudniejsze drogi[3].

Pierwsze wejścia turystyczne:

Być może już w latach 1895–1897 byli na szczycie austriaccy kartografowie. Witold Henryk Paryski podawał, że zmierzona przez nich wysokość 2256 m dotyczy Wielkiej lub Pośredniej Sobkowej Turni[3]. Według atlasu satelitarnego Tatr i Podtatrza prawdziwa jest druga opcja, a Wielka Sobkowa Turnia jest o 46 m wyższa[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-23].
  2. a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 123. ISBN 83-909352-2-8.
  3. a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVIII. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1993, s. 103–107.