Pochyła Grań

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pochyła Grańskalny mur na Wzgórzu Dumań w Dolinie Kobylańskiej na Wyżynie Olkuskiej, w Karniowicach, w gminie Zabierzów, powiecie krakowskim, województwie małopolskim. Znajduje się w górnej, północnej części orograficznie lewych zboczy doliny, po wschodniej stronie skał Lotniki, z którymi jest połączony[1].

Dolina Kobylańska jest jednym z najbardziej popularnych terenów wspinaczki skalnej. Skały mają dobrą asekurację[2]. Zbudowana z wapieni Pochyła Grań znajduje się w lesie i opada w dół stromego zbocza. Ma wysokość 10–18 m i połogie, pionowe ściany z filarem, zacięciami i kominami[3].

W Pochyłej Grani są 4 jaskinie: Okap z Ośmiornicą, Komórka w Pochyłej Turni, Okap w Przerwanym Kominie i Schronisko nad Źródłem Pierwsze[4].

Drogi wspinaczkowe[edytuj | edytuj kod]

Przez wspinaczy skalnych zaliczana jest do Grupy nad Źródełkiem. Pochyła Turnia to najniżej położona, najbardziej na południe wysunięta skała w murze skalnym Pochyłej Grani. Na skałach tego muru wspinacze poprowadzili 19 dróg wspinaczkowych o trudności od IV do VI.4+ w skali Kurtyki. Mają wystawę zachodnią, południowo-wschodnią i południowo-zachodnią. Część z nich ma zamontowane stałe punkty asekuracyjne: ringi (r), haki (h) i stanowisko zjazdowe (st)[3].

Pochyła Turnia
  1. Lewa Pochyła; VI, 2h, 18 m
  2. Prawa Pochyła; VI+, 18 m
  3. Satysfakcja gwarantowana; VI.1, 18 m
Pochyła Grań I
  1. Kruchy Kominek; IV, 16 m
  2. Podcięty filarek; VI-, 16 m
Pochyła Grań II
  1. Podcięty filarek; VI-, 16 m
  2. Krucha rysa; V, 5r + st, 16 m
  3. Przez żółte plamy; V, 5r + st, 16 m
  4. Pustków Żurawski; VI.1+, 4r + st, 15 m
  5. Przerwana rysa; VI, st, 14 m
  6. Przerwany komin; V, 4r + st, 14 m
Pochyła Grań III
  1. Dzień w zwykłej rzeźni; VI.4+, 5r + st, 12 m
  2. Lewe krawądki; VI.1, 4r + st, 12 m
  3. Kominek na poty; V-, 4r + st, 12 m
Pochyła Grań IV
  1. Prawe krawądki; VI+, 4r + st, 10 m
  2. Ścianka Chrobaka; IV+, 10 m
Jastrzębia Baszta
  1. Tu i teraz; VI.1, 3r + st, 9 m
  2. Hop do przodu; VI.1+, 3r + st, 9 m
  3. Wycofanie; VI.1, 3r + st, 9 m[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2018-11-20].
  2. Paweł Haciski, Południowa część Jury Krakowsko-Częstochowskiej: przewodnik wspinaczkowy, Warszawa: RING, 2015, ISBN 978-83-937960-0-7.
  3. a b c Baza topo portalu górskiego [online] [dostęp 2018-11-20].
  4. Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-04-28].