Polskie Muzeum Szkolne we Lwowie
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Polskie Muzeum Szkolne we Lwowie – muzeum we Lwowie założone w 1903 roku[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Genezą powstania był referat krajowego inspektora szkół Ludomiła Germana, w związku z którym walne zgromadzenie Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych we Lwowie powzięło uchwałę 31 maja 1903[1]. W skład komisji urządzającej Polskie Muzeum Szkolne we Lwowie weszli L. German jako przewodniczący, Artur Passendorfer jako sekretarz oraz Józef Czernecki i Celestyn Lachowski jako członkowie[2]. 1 listopada 1903 zjazd delegatów Polskie Towarzystwo Pedagogiczne we Lwowie postanowił przystąpić do prac nad stworzeniem Muzeum[3][4].
Ludomił German był przewodniczącym komisji urządzającej od 1903 do 1906, a od 1906 przewodniczącym zarządu[5]. Jego zastępcami byli Placyd Dziwiński (1904–1906), a następnie Tadeusz Lewicki (od 1906)[5]. Delegatem Rady Szkolnej Krajowej od 1903 był Franciszek Majchrowicz[5][4]. Tenże był od 1916 do 1925 prezesem PMS[6]. Kustoszami Muzeum byli Henryk Kopia (1903–1906, także skarbnik[7]), dr Stanisław Kossowski (1906–1909), Antoni Łukasiewicz (1909), Benedykt Fuliński (1909–1910), Franciszek Paczosa (od 1910)[5][4]. Sekretarzami zarządu byli Artur Passendorfer (1903–1906), Antoni Łukasiewicz (1906–1907), Aniela Aleksandrowicz (1907–1912), Stanisław Pilch (od 1912)[5][4]. Dyrektorem Muzeum od 1909 był Antoni Łukasiewicz[5]. Na przestrzeni lat członkami zarządu byli m.in. Władysław Filar, Władysław Kucharski, Bolesław Mańkowski, Franciszek Tomaszewski[5].
a.jpg)
Na 8 listopada 1913 zaplanowano obchody 10-lecia istnienia PMS[4]. W tym czasie zbiory pedagogiczno-naukowe tej placówki liczyły około 12 tys. pozycji[4]. Według ówczesnego stanu zbiory muzealny podzielone były na działy: 1) podręczniki szkolne od najdawniejszych czasów, 2) biblioteka obejmująca historię szkół w Polsce, współczesny dział pedagogiczny i pracę nauczycieli, 3) modele służące do uzmysławiania nauki, 4) mapy, medale, pieczęcie, 5), obrazy i fotografie, 6) rękopisy i dokumenty, 7) sprawozdania roczne szkół, programy nauk, sprawozdania towarzystw zajmujących się wychowaniem i oświatą[4].
Działalność Muzeum wykraczała poza gromadzenie zbiorów archiwalnych i prowadzono tam także aktywność instruktywną wobec nauczycieli, polegającą na zaznajamianiu nauczycieli z rozwojem szkolnictwa[4]. W odniesieniu do uczniów urządzano warsztaty studenckie, wystawy[4].
W niepodległej II Rzeczypospolitej od 1925 dyrektorem Muzeum był Stanisław Łempicki[8]. Od 1925 do 1927 bibliotekarzem był Antoni Knot.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dziesięciolecie 1913 ↓, s. 3.
- ↑ Dziesięciolecie 1913 ↓, s. 4-5.
- ↑ Dziesięciolecie 1913 ↓, s. 5.
- ↑ a b c d e f g h i Polskie Muzeum Szkolne we Lwowie. „Nowości Illustrowane”. Nr 45, s. 3-4, 8 listopada 1913.
- ↑ a b c d e f g Dziesięciolecie 1913 ↓, s. 57.
- ↑ Stanisław Pilch. Kronika. Franciszek Majchrowicz. „Kwartalnik Klasyczny”. Z. 1, s. 104-106, 1929.
- ↑ Wiadomości bieżące. „Słowo Polskie”. Nr 161, s. 6, 12 kwietnia 1906.
- ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 132, s. 4, 12 czerwca 1929.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziesięciolecie Polskiego Muzeum Szkolnego we Lwowie 1903-1913. Lwów: 1913, s. 1-87.