Pomnik Rozstrzelanych Zakładników z Nowego Sącza
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Miejsce |
Aleja Juliusza Słowackiego |
| Typ obiektu |
rzeźba plenerowa (w pierwotnej koncepcji pomnik) |
| Projektant | |
| Fundator | |
| Data budowy | |
| Data odsłonięcia | |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°06′32,9″N 17°02′32,9″E/51,109139 17,042472
| |
Pomnik Rozstrzelanych Zakładników z Nowego Sącza – żelbetowa rzeźba plenerowa przy Alei Juliusza Słowackiego we Wrocławiu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rzeźba pełniąca obecnie jedynie funkcje dekoracyjne jest w rzeczywistości modelem w skali 1:2[1] pomnika poświęconego pamięci zakładników rozstrzelanych w czasie okupacji hitlerowskiej w Nowym Sączu, autorstwa Władysława Hasiora. Rzeźba została wykonana w latach 1966-1968, autor otrzymał za nią nagrodę ministra kultury. Do realizacji pomnika jednak nie doszło, w wyniku sprzeciwu miejscowych władz, początkowo sposób przedstawienia postaci interpretowano jako nawiązanie do ukrzyżowania Chrystusa i dlatego projekt został odrzucony. Później, w roku 1975, gdy planowane było na nowo ustawienie pomnika, płonący ogień stanowiący nieodłączny element dzieła interpretowany był jako ukryty symbol partyzanta walczącego z systemem komunistycznym - Józefa Kurasia ps. Ogień[2]. W roku 1971 rzeźba została zakupiona przez Muzeum Architektury we Wrocławiu i ustawiona w miejscu w którym stoi do dziś. W latach 70, w dniu Wszystkich Świętych, pracownicy muzeum zapalali płomienie na pomniku, za pomocą specjalnie przygotowanego do tego paliwa. Później jednak tradycja zanikła, ostatni raz odpalenie płomieni miało miejsce w roku 2003.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Kompozycja rzeźbiarska składa się z czterech elementów. Cztery rzeźby przypominające kształtem postacie ludzkie miały symbolizować męczeństwo zamordowanych zakładników. Każda z czterech rzeźb posiada specjalne koryto, w którym umieszczane miało być paliwo służące do odpalania płomienia. Płonący stale płomień miał być symbolem pamięci o zamordowanych zakładnikach.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zygmunt Antkowiak: Pomniki Wrocławia. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1985. ISBN 83-04-01953-1. (pol.).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
