Posamanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Posamanie
Pasamanė
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

ignaliński

Gmina

Dukszty

Populacja (2011)
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Posamanie”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Posamanie”
Ziemia55°32′46″N 26°18′24″E/55,546111 26,306667

Posamanie (lit. Pasamanė) − kolonia na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie Dukszty. W 2011 roku była wyludniona[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[2].

W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim (od 1926 w powiecie święciańskim)[3], w gminie Dukszty, a następnie w gminie Rymszany[4][5].

Powszechny Spis Ludności z 1921 roku nie podał danych dotyczących miejscowości[4]. W 1931 w 1 domu zamieszkiwało 5 osób[5].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Daugieliszkach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Duksztach[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lietuvos respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai – Utenos apskritis. Lietuvos respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai. [dostęp 2022-10-09]. (lit.).
  2. zaścianek Posamanie, zaścianek na mapie (powiat święciański, województwo wileńskie) [online], www.radzima.net [dostęp 2024-01-07].
  3. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  4. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 6.
  5. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 45.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1359.