Przełęcz Tetmajera
.jpg) Widok na Przełęcz Tetmajera z Staroleśnego szczytu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2563 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′55,2″N 20°07′55,5″E/49,165333 20,132083
| |
Przełęcz Tetmajera (słow. Gerlachovské sedlo, Tetmajerovo sedlo, niem. Tetmajerscharte, węg. Tetmajer-horhos) – położona na wysokości 2563 m n.p.m.[1] (według wcześniejszych pomiarów 2590 m), ostro wcięta przełęcz, znajdująca się pomiędzy Zadnim Gerlachem w grani głównej a głównym wierzchołkiem Gerlacha, w słowackich Tatrach Wysokich. Jest to jedna z najwyżej położonych przełęczy tatrzańskich. Opadają z niej dwa duże żleby: Żleb Darmstädtera (w stronę Doliny Wielickiej) i Walowy Żleb (w stronę Doliny Batyżowieckiej). Dzięki swojemu wyglądowi przełęcz jest charakterystycznym elementem masywu Gerlacha.
Przełęcz zawdzięcza swoją nazwę taternikom, którzy nadali ją na cześć Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Nazwy żlebów z niej opadających pochodzą od nazwisk Ludwiga Darmstädtera (przeszedł jako pierwszy Żleb Darmstädtera w 1899 r.) i Jędrzeja Wali młodszego (wraz z Januszem Chmielowskim jako pierwsi przeszli Walowy Żleb podczas wejścia na Zadni Gerlach w 1895 r.).
Pierwsze wejścia:
- latem: Janusz Chmielowski, Jędrzej Wala młodszy, 24 sierpnia 1895 r.,
- zimą: Gyula Hefty, Gyula Komarnicki, 9 lutego 1913 r.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 63.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
