Russula anthracina
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Russula anthracina |
| Nazwa systematyczna | |
| Russula anthracina Romagn. Bull. mens. Soc. linn. Soc. Bot. Lyon 31(6): 173 (1962) | |
| Zasięg | |
 Zasięg w Europie | |
Russula anthracina Romagn. – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1962 r. Henri Charles Louis Romagnesi i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna. Niektóre synonimy:
- Russula anthracina var. carneifolia Romagn. 1962
- Russula anthracina var. insipida Romagn. 1962
- Russula anthracina var. semicrema (Fr.) Bon 1988
- Russula semicrema Fr. 1838[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 4,5– 9 cm, początkowo wypukły, później płaski, nawet wklęsły. Powierzchnia sucha, gładka, błyszcząca, czarniawa do szarawoczarnej i szarej z odcieniem od różowawego przez jasnobrązowy do ciemnobrązowego. Brzeg równy, początkowo podwinięty, potem prosty[3].
Przyrośnięte, gęste, o szerokości 3 mm, różowawe, regularne, przylegające. Krawędzie równe[3].
Wysokość 3–5 cm, grubość 1–2,5 cm, centralny, cylindryczny, nieco zwężające się ku wierzchołkowi. Powierzchnia gładka do drobno pomarszczonej[3].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki 40,6–66 × 9,7–10,8 µm, wrzecionowate, ze ściankami o grubości około 0,3 µm. Bazydiospory 5,4–8,3 × 4,7–7,8 µm, Q = 1,03–1,23, śr. Q = 1,12, kuliste do prawie kulistych z wydatnym wierzchołkiem, pod działaniem 5% KOH bladożółte, wewnątrz amyloidalne, pokryte drobnymi brodawkami o wysokości 0,2 µm, z gutulami. Cheilocystydy 52,7–71 × 5,4–6,4 µm, wrzecionowate, w 5% KOH żółte. Pleurocystydy 68,4–110 × 5,2–5,9 µm, wrzecionowate, z gutulami, w 5% KOH jasnożółte. Skórka kapelusza zbudowana ze strzępek o średnicy 3,8–5,1 µm, rozgałęzionych, rzadko septowanych, bez sprzążek. Pileocystyd brak[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje głównie w Europie i jest tu szeroko rozprzestrzeniony, poza Europą podano go w nielicznych miejscach w Ameryce Północnej, Azji, Afryce i Australii[4]. Brak go w opracowanym w 2003 r. przez Władysława Wojewodę wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski[5], po raz pierwszy jego stanowiska podano w 2009 r.[6]
Naziemny grzyb mykoryzowy, tworzący symbiozę z różnymi gatunkami drzew[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-08] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-02-08] (ang.).
- ↑ a b c d e Sana Jebeen, Abdul Rehman Niazi, Abdul Nasir Khalid, First record of Russula anthracina and its ectomycorrhiza associated with Himalayan cedar from South Asia, „Mycotaxon”, 131 (1), 2016, s. 31–44, DOI: 10.5248/131.31.
- ↑ Występowanie Russula anthracina na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-02-08] (ang.).
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 594–618, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-08] (pol.).