Rzuchów (województwo podkarpackie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rzuchów
wieś
Ilustracja
Gminny Ośrodek Kultury
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

leżajski

Gmina

Leżajsk

Liczba ludności (2021)

259[2][3]

Strefa numeracyjna

17

Kod pocztowy

37-300[4]

Tablice rejestracyjne

RLE

SIMC

0653972[5]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Leżajsk
Mapa konturowa gminy wiejskiej Leżajsk, po prawej znajduje się punkt z opisem „Rzuchów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Rzuchów”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Rzuchów”
Położenie na mapie powiatu leżajskiego
Mapa konturowa powiatu leżajskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Rzuchów”
Ziemia50°14′52″N 22°30′15″E/50,247778 22,504167[1]

Rzuchówwieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leżajskim, w gminie Leżajsk[6][5]. Leży nad Sanem.

W latach 1975–1998 miejscowość należała do województwa rzeszowskiego.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Rzuchów[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0653989 Wołczki część wsi
0653995 Wygon część wsi
0654003 Za Potokiem część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś królewska Rzuchów (Villae capitaneatus lezaiscensis), położona była w 1589 roku w starostwie niegrodowym leżajskim w ziemi przemyskiej województwa ruskiego.

Przydatnym źródłem archiwalnym są regestra poborowe, które spisali poborcy podatkowi ziemi przemyskiej w latach: 1515[7], 1589[8], 1628[9], 1651[10], 1658[11], 1674.[a]. W 1674 roku w Rzuchowie było 15 domów[12].

W miejscowości znajduje się niewielki cmentarz, na którym są pochowani zmarli w latach 1940–1946.

W 1905 roku w Rzuchowie została utworzona 1-klasowa szkoła[b]. Podczas I wojny światowej został spalony zupełnie[13].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W 1628 roku Rzuchów posiadał 2 łany gruntów rolnych. Na podstawie rejestru z 1674 roku w Rzuchowie (a także w Dybkowie i Wierzbnej) od jakiegoś czasu istniała cerkiew, ponieważ została ona wzmiankowana w rejestrze cum popone (łac. z popem), ale w schematyzmach z 1830 roku nie ma już wzmianki o cerkwi w Rzuchowie, co oznacza że parochia, z jakiejś przyczyny została zlikwidowana.
  2. Kierownikami szkoły w Rzuchowie byli:
    • Ludwik Maciejowski (1905–1908),
    • Maria Sawieka (1908–1910) źródło → Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1909 (s. 669),
    • Bronisława Wierzbicka (1910–1914?) źródło →Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1911 (s. 717)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 119952
  2. Wieś Rzuchów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-27], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-01-23].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1130 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Źródła dziejowe, tom XVIII, część I. Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. Tom VII, część 1. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona (s. 139) (łac.) [dostęp 2020-05-06]
    [Cytat: Rzuchow, in nous radice.]
  8. Źródła dziejowe, tom XVIII, część I. Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. Tom VII, część 1. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona (s.23) (łac.) [dostęp 2020-05-06]
    [Cytat: Rzuchow: lan. 2½, hort. c. agr. 14, tabr., inq. c. pec. 5, inq. paup. 5]
  9. Zdzisław Budzyński i Kazimierz Przyboś. Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe. Tom I, część 1. Rejestr poborowy ziemi przemyskiej 1628. Wydawnictwo WSP. Rzeszów 1997 ISBN 83-87288-55-1 (str. 131)
    [Cytat: Rzuchow: de laneis 2 per gr 30; de madio laneo gr 15; hortulani in agris residentes 13 per gr 6; taberna annualis gr 12; inquilini pecora habentes 6 per gr 8; inquilini pauperes 5 per gr 2 .............. 7/13/0]
  10. Zdzisław Budzyński i Kazimierz Przyboś. Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe. Tom I, część 2. Rejestr pogłównego ziemi przemyskiej 1651. Wydawnictwo WSP. Rzeszów 1997 ISBN 83-87288-55-1 (s. 95)
    [Cytat: Rzuchow ad Leżaysko: de laneis 2 cum medio per gr 30, hortulani in agris 4 per gr 6, taberna annualis gr 12, inquilini cum pecore 6 gr 8, inquilini pauperes 2 per gr 2 ............. 7/13/0[5/13/0]
  11. Zdzisław Budzyński i Kazimierz Przyboś. Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe. Tom I, część 3. Rejestr pogłównego ziemi przemyskiej 1674. Wydawnictwo WSP. Rzeszów 2000 ISBN 83-87288-55-1 (str. 148)
    .[Cytat: Rzuchow: de laneis 2 cum medio per gr 30, hortulani in agris 13 per gr 6, taberna annualis gr 12, inquilini cum pecore 6 per gr 8, inquilinus pauper 1 gr 2 ........... 7/5/0
    Hortulani vero in agris 3, inquilinis pauper 1 desolati et abiurati ............ 0/14/0
    ]
  12. Zdzisław Budzyński i Kazimierz Przyboś. Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe. Tom I, część 4. Rejestr pogłównego ziemi przemyskiej 1674. Wydawnictwo WSP. Rzeszów 2000 ISBN 83-87288-55-1 (str. 143)
    [Cytat: Rzuchow ad Lezensko: a personis subditorum utriusque sexus cum popone n[umer]o quattuordecim in summa fl. .....15/0]
  13. Dzienniki Kazimierza Filara, str. 403. 2021-10-21.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]