Sołotwina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sołotwina
Ilustracja
Kościół parafialny w Sołotwinie (dawniej rzymskokatolicki, obecnie greckokatolicki), stan w 1936 r.
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Powierzchnia

19,000 km²

Populacja (2018)
• liczba ludności


3860[1]

Nr kierunkowy

+380 3471

Kod pocztowy

77753

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sołotwina”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sołotwina”
Ziemia48°42′31″N 24°25′14″E/48,708611 24,420556

Sołotwina (ukr. Солотвин, Sołotwyn) – osiedle typu miejskiego w południowo-zachodniej części Ukrainy, rozmieszczone 15 km na południe od Bohorodczan nad rzeką Bystrzycą Sołotwińską przedproża pasma Gorganów (obwód iwanofrankiwski).

W 1989 liczyło 4000 mieszkańców[2]. W 2013 liczyło 3930 mieszkańców[3].

Częścią Sołotwiny jest dawniej samodzielna wieś i gmina Zarzecze nad Bystrzycą.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy zapis pisemny datowany jest w XII wieku. Znana jest z kopalni soli (wydobytek w XVIII wieku).

W okresie międzywojennym miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Sołotwina w powiecie nadwórniańskim, w województwie stanisławowskim.

W 1921 r. miejscowość liczyła prawie 3000 mieszkańców, w tym 10% Polaków i 20% Żydów. Pozostali to Ukraińcy. Od września 1939-1941 wieś znalazła się pod okupacją sowiecką, a później od 1941-1944 pod okupacją niemiecką. W lutym 1940 r. NKWD aresztowało i zamordowało Juliana Urbanowskiego, em. oficera Policji Państwowej. W latach 1943 - 1944 z rąk nacjonalistów ukraińskich z OUN - UPA zginęło łącznie 48 Polaków[4]. W latach 1945-1991 Sołotwina znajdowała się w Ukraińskiej SRR.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości znajduje się m.in. zrujnowany cmentarz żydowski oraz dawny kościół rzymskokatolicki, obecnie cerkiew greckokatolicka.

Ludzie[edytuj | edytuj kod]

Urodził się tu Antoni Jan Józef Żurakowskipułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.36
  2. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  3. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  4. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 700-702, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]