Sowiecka Formuła 3 Sezon 1960
| Inauguracja | |
|---|---|
| Zakończenie | |
| Liczba wyścigów |
2 |
| Kierowcy | |
| Następny sezon | |
Sowiecka Formuła 3 w sezonie 1960 – była pierwszym sezonem Sowieckiej Formuły 3[1]. Mistrzem serii został Gieorgij Surguczew (Trud Moskwa) na NAMI 041M.
Przebieg sezonu[edytuj | edytuj kod]
Pod wpływem zetknięcia radzieckich decydentów z zachodnimi wyścigami samochodowymi – co było pokłosiem wstąpienia Centralnego Automotoklubu ZSRR do FIA w 1956 roku – pod koniec lat 50. zreformowano radzieckie wyścigi[2]. Główne zmiany to zorganizowanie cyklu mistrzostw (w miejsce pojedynczego wyścigu) oraz powołanie pseudomiędzynarodowych serii wyścigowych: Sowieckiej Formuły 1, Sowieckiej Formuły Junior oraz Sowieckiej Formuły 3. Wszystkie te serie zadebiutowały w 1960 roku[3].
Regulamin Sowieckiej Formuły 3 na sezon 1960 ograniczał pojemność silników do 500 cm³. W związku z tym często używano silników motocyklowych, jak na przykład jednostki IMZ M52S o pojemności 494 cm³ i mocy 40 KM przy 7000 obr./min[3]. Silnik ten napędzał między innymi pojazd NAMI 041M konstrukcji Aleksandra Peltcera, będący następcą Zwezdy[4], wyposażony w plastikową karoserię, jak również Estonie 3, powstałe w fabryce TARK w Tallinnie, lżejsze o 30 kilogramów od NAMI 041M[3].
W 1960 roku rozegrano dwie eliminacje Formuły 3, obie towarzyszące takim seriom, jak Sowiecka Formuła 1, Sowiecka Formuła Junior oraz wyścigi samochodów turystycznych (grupy: A, B i V). Pierwsza z eliminacji odbywała się w dniach 14–18 lipca na torze Newskoje Kolco w Leningradzie, pod nazwą Grand Prix Leningradu. Tor ten miał długość 3360 metrów, a zawody rozgrywano na dystansie 31 okrążeń (104,160 km). Druga eliminacja, pod nazwą Grand Prix Tallinna, miała miejsce od 8 do 12 września na torze Pirita-Kose-Kloostrimetsa. Tor ten liczył 8566 metrów długości, a zawody Formuły 3 rozegrano na nim na dystansie 12 okrążeń (102,792 km)[3].
Wyścig na Newskoje Kolco łatwo wygrał kierowca NAMI 041M, Gieorgij Surguczew (Trud Moskwa). Drugie miejsce zajął mistrz ZSRR z 1959 roku w kategorii samochodów jednomiejscowych do 1000 cm³ – Dmitrij Borisow (Sowieckaja Armia Moskwa). Konkurencyjną szybkość zaprezentował również piąty na mecie Wiktor Łapin (AMK DOSAAF Moskwa). Najszybsze okrążenie wywalczył Surguczew[3].
Podczas zawodów w Tallinnie Surguczew spadł na starcie na dalsze miejsca. Podwójne zwycięstwo odnieśli Estończycy: Enn Griffel i Egon Mesila na Estoniach 3 (obaj Kalev Tallinn). Griffel ponadto ustalił najszybsze okrążenie. Surguczew tymczasem odrabiał straty i na ostatnim okrążeniu awansował na piąte miejsce, dzięki czemu zdobył tytuł. Drugi w klasyfikacji generalnej był Borisow, a trzeci Griffel[3].
Kalendarz wyścigów[edytuj | edytuj kod]
| Runda | Data | Tor | Pole position | Najszybsze okrążenie | Zwycięzca (kierowcy) | Zwycięzca (zespoły) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 14–18 lipca |  Leningrad
|
? | Gieorgij Surguczew
|
Gieorgij Surguczew
|
Trud Moskwa |
| 2 | 8–12 września |  Tallinn
|
? | Enn Griffel
|
Enn Griffel
|
Kalev Tallinn |
Klasyfikacja kierowców[edytuj | edytuj kod]
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Poz. | Kierowca | Zespół | LEN | TAL | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Gieorgij Surguczew
|
Trud Moskwa | 1 | 5 | 12 |
| 2 | Dmitrij Borisow
|
Sowieckaja Armia Moskwa | 2 | 3 | 11 |
| 3 | Enn Griffel
|
Kalev Tallinn | NU | 1 | 9 |
| 4 | Wiktor Łapin
|
AMK DOSAAF Moskwa | 5 | 4 | 7 |
| 5 | Egon Mesila
|
Kalev Tallinn | NU | 2 | 6 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Soviet Formula 3. [w:] teamdan.com [on-line]. [dostęp 2017-02-10]. (ang.).
- ↑ Alexey Rogachev: Soviet Formula 2. [w:] teamdan.com [on-line]. [dostęp 2017-02-10]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Alexey Rogachev: 1960. [w:] teamdan.com [on-line]. [dostęp 2017-02-10]. (ang.).
- ↑ Nami. [w:] 500race.org [on-line]. [dostęp 2017-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-04)]. (ang.).