Studnia w Mnichu
49°11′36″N 20°03′20″E/49,193356 20,055558| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
59,3 m |
| Głębokość |
22,3 m |
| Deniwelacja |
22,3 m |
| Wysokość otworów |
1908, 1900 i 1893 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
108 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze, ku NW, ku NW |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.L-22.04 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°11′36″N 20°03′20″E/49,193356 20,055558
| |
Studnia w Mnichu – jaskinia w Dolinie Rybiego Potoku w Tatrach Wysokich[1]. Ma trzy otwory wejściowe znajdujące się w środkowej części wschodniej ściany Mnicha, w pobliżu Jaskini przy Studni w Mnichu i Studni przy Mnichowym Kominie, na wysokościach 1908, 1900 i 1893 metrów n.p.m.[2][3] Długość jaskini wynosi 59,3 metra, a jej głębokość 22,3 metra[4].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Najwyżej położony otwór jaskini stanowi początek szczelinowej studni. Zjeżdżając 8 metrów dociera się na jej pierwszy poziom utworzony z zaklinowanych kamieni. Tutaj w bok zaczyna się 4-metrowej długości korytarz. W drugą stronę, trawersując nad studnią, można dostać się do korytarza dochodzącego po 8 metrach do otworu drugiego. Trzy metry przed tym otworem można wspiąć się około 5 metrów do zaklinowanych kamieni i przez pochylnię dostać się do otworu najwyżej położonego.
Zjeżdżając dalej studnią 10 metrów dociera się do kolejnego poziomu utworzonego z zaklinowanych kamieni. Zaczynają się tu dwa korytarze. Na południe wiedzie 2,5-metrowej długości korytarz, a na północ idzie korytarz prowadzący do studzienki. Schodząc nią dochodzi się do kolejnej studzienki o głębokości 2,5 metrów. Jest tu najniższy punkt jaskini. Trawersując nad pierwszą ze studzienek dochodzi się do najniższego otworu jaskini[4].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Roślinność nie występuje. Tylko w otworach rosną porosty i mchy[4].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia przy Studni w Mnichu i Studnia w Mnichu znajdują się przy znanej drodze wspinaczkowej (słynnej z trudnego wariantu R) i dlatego ich otwory były znane taternikom próbujących ją przejść (pierwszą próbę podjęli Władysław Kulczyński (jr) i Mieczysław Świerz w 1909 roku)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-29].