Szefostwo Saperów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szefostwo Saperów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1929

Tradycje
Rodowód

Wydział Saperów Departamentu Inżynierii MSWojsk

Kontynuacja

Dowództwo Saperów

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Maksymilian Hajkowicz

Ostatni

ppłk Stanisław Arczyński

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Saperzy

Podległość

II wiceministr MSWojsk.
1931-I wiceministr MSWojsk

Szefostwo Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych – organ pracy II wiceministra spraw wojskowych właściwy w sprawach saperów Wojska Polskiego II RP.

31 stycznia 1929 rozwiązano Departament Inżynierii MSWojsk. Na bazie jego wydziałów utworzono szefostwa: saperów, łączności i broni pancernych. Szefostwo Saperów powstało z wydziału saperów oraz części wydziału ogólnego.

7 listopada 1934 na bazie Szefostwa Saperów utworzono Dowództwo Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Zakres zadań[edytuj | edytuj kod]

Zakres zadań szefa saperów MSWojsk. obejmował:

  • opracowywanie wniosków w zakresie pokojowej i wojennej organizacji wojsk,
  • przygotowanie mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek saperskich,
  • prowadzenie polityki personalnej w zakresie obsady korpusu oficerskiego do szczebla dowódców samodzielnych batalionów, podoficerskiego i szeregowych,
  • przygotowanie i dystrybucja regulaminów i instrukcji saperskich,
  • formułowanie wytycznych w zakresie szkolenia kadr saperskich,
  • organizowanie zabezpieczenia materiałowo - technicznego

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • szef Szefostwa Saperów - ppłk Maksymilian Hajkowicz
  • Referat Ogólny
  • Referat Personalny
    • kierownik referatu - mjr Józef Bochnia
  • Referat Techniczny
    • kierownik referatu - kpt. Stanisław Olczak
  • Referat Wyszkolenia

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
  • Zdzisław Józef. Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.