Szlifierki torowe (tramwaje w Bukareszcie)
 Szlifierka torowa w Timișoarze, 2006 | |
| Dane ogólne | |
| Kraj produkcji | |
|---|---|
| Producent |
Întreprinderea de Transport București |
| Miejsce produkcji | |
| Lata produkcji |
1960 r. |
| Dane techniczne | |
| Liczba członów |
1 |
| Długość |
6400 mm |
| Szerokość |
2150 mm |
| Rozstaw wózków |
1435 mm |
Szlifierki torowe tramwajów w Bukareszcie – seria czterech[1] tramwajowych szlifierek torowych (rum. vagon de polizat șina) eksploatowanych dawniej przez sieć tramwajową w Bukareszcie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Każda ze szlifierek była dwuosiowym i dwukierunkowym wagonem tramwajowym; produkcja wagonów miała miejsce w 1960 r. w warsztatach głównych przedsiębiorstwa Întreprinderea de Transport București (ówczesna nazwa bukaresztańskiego przewoźnika). Szlifierki otrzymały numery taborowe od 1 do 4. Długie na 6400 mm i szerokie na 2150 mm wagony techniczne powstały częściowo na bazie starych wagonów tramwajowych - wykorzystano podwozia wyprodukowane w 1920 roku. W szlifierkach zainstalowano wyposażenie elektryczne firmy Compagnie Française Thomson-Houston, prąd był pobierany z sieci trakcyjnej poprzez pantograf nożycowy.
W 1965 r. szlifierka nr 4 została przekazana sieci tramwajowej w Timișoarze. W nowym miejscu eksploatacji wagon utrzymał początkowo swój dotychczasowy numer taborowy, który jednak w 1968 r. został mu odebrany; od tamtej pory wagon pracował bez numeru. W 2002 r. przedsiębiorstwo Regia Autonomă de Transport Timișoara (R.A.T.T.) wycofało szlifierkę z eksploatacji; rok później zakupiono nową szlifierkę od wiedeńskiego przewoźnika Wiener Linien. Od czasu wycofania z eksploatacji szlifierka torowa jest wagonem historycznym i znajduje się w zasobach Tramclub Banat – T.C.B. Wagon stacjonuje obecnie w nieeksploatowanej zajezdni tramwajowej przy bulwarze Take Ionescu.
Trzy pozostałe w Bukareszcie szlifierki zostały z biegiem lat zastąpione przez nowocześniejsze wagony i przebudowane na odśnieżarki. Przebudowane szlifierki oznaczono jako Vagon Tramvai Turbofreza (V.T.T.) i przydzielono do trzech zajezdni:
- 01: zajezdnia Alexandria
- 02: zajezdnia Titan
- 03: zajezdnia Militari
Dostawy[edytuj | edytuj kod]
W 1960 r. wyprodukowano cztery wagony tego typu.
| Państwo | Miasto | Lata dostaw | Liczba | Numery taborowe | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
 Rumunia
|
Bukareszt | 1960 | 4 | 1–4 | ||
| Łączna liczba: | 4 | |||||
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Günther, S. Tarkhov, C. Blank: Straßenbahnatlas Rumänien 2004. Berlin: Arbeitsgemeinschaft Blickpunkt Straßenbahn e. V., 2004. ISBN 3-926524-23-5.
- Dorin Sarca, Gh. Radulovici: Centenarul tramvaielor din Timișoara, Monografie 1869−1969. Timișoara: 1969.
- 1869−1994, 125 de ani de circulație cu tramvaiul în Timișoara, Monografie. Timișoara: 1994.
- Regia Autonomă de Transport Timișoara, 130 de ani de activitate, 1869–1999, Monografie. Timișoara: 1999.
