Tolazolina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tolazolina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C10H12N2

Masa molowa

160,216 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

59-98-3

PubChem

5504

DrugBank

DB00797

Klasyfikacja medyczna
ATC

C04AB02

Tolazolina (łac. tolazolinum) – organiczny związek chemiczny, benzylowa pochodna 2-imidazoliny. Jest nieselektywnym antagonistą receptorów α-adrenergicznych. W lecznictwie stosowana w postaci chlorowodorku.

Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]

Blokuje zarówno receptory α1- jak i α2-adrenergiczne. Znosi efekty pobudzenia tych receptorów przez agonisty. Rozszerza obwodowe naczynia krwionośne. Przyspiesza czynność serca, wzmaga perystaltykę przewodu pokarmowego. Podnosi także sekrecję błony śluzowej żołądka.

Wskazania[edytuj | edytuj kod]

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

  • przyspieszenie akcji serca
  • zaburzenie rytmu mięśnia sercowego
  • spadek ciśnienia
  • rozszerzenie naczyń skórnych – przekrwienie
  • uaktywnienie lub nasilenie choroby wrzodowej
  • dezaktywacja dehydrogenazy alkoholowej – wzrost stężenia formaldehydu we krwi i nasilenie objawów nietolerancji alkoholu (podobnie jak disulfiram)

Postacie handlowe[edytuj | edytuj kod]

W handlu dostępny w postaci roztworów do iniekcji, tabletek i kropli do oczu. Przykładowe preparaty to Pridazol, Priscol i Priscoline.

Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

Maksymalna dawka jednorazowa przy podawaniu doustnym wynosi 50 mg.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Waldemar Janiec, Jolanta Krupińska, Farmakodynamika. Podręcznik dla studentów farmacji, wyd. 5, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 101–104, ISBN 83-200-2646-6.