Ulica Folwarczna w Warszawie
| Szmulowizna | |||||||||||||||||||||||||
 Ul. Folwarczna, kamienice nr 5, 7 i 9 | |||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||
| Długość |
150m | ||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||
 52°15′24,5″N 21°03′05,8″E/52,256806 21,051611
| |||||||||||||||||||||||||
Ulica Folwarczna – ulica w dzielnicy Praga-Północ w Warszawie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Tereny na których leży ulica Folwarczna pierwotnie należały do Szmula (Samuela) Jakubowicza Sonnenberga, zwanego Zbytkowerem. Folwark Zbytkowera – Bojnówek – został zniszczony wraz z całą okolicą w roku 1794 podczas Rzezi Pragi, i ponownie w roku 1831 podczas Bitwy o Olszynkę Grochowską. W roku 1834 wnuk Judyty Jakubowiczowej i Zbytkowera, Stanisław Flatau, sprzedał Szmulowiznę rodzinie von Brühlów. W drugiej połowie XIX wieku tereny te zostały rozparcelowane. Wtedy wytyczono także ulicę Folwarczną, która dochodziła wtedy do linii torów Kolei Warszawsko-Petersburskiej. Nazwa ulicy wywodzi się od rozparcelowanego folwarku[1].
Przyłączona wraz z całą Szmulowizną do miasta w roku 1889 ulica została skrócona do nowo utworzonej ul. Białostockiej[1]. Dopiero po roku 1892 powstał istniejący dziś fragment ulicy; na przełomie XIX/XX wieku powstały pierwsze zabudowania: drewniane domy i niewielkie kamieniczki.
Po roku 1914 wybudowano w rejonie ul. Kawęczyńskiej domy czynszowe; kolejne duże kamienice powstały między innymi pod nr. 5, 7 i 9 po roku 1935.
W okresie okupacji niemieckiej całkowicie zniszczona została zabudowa najstarszego, początkowego odcinka ulicy. Po roku 1960 został on skasowany, a ulica Folwarczna kończy swój bieg na linii ul. Radzymińskiej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 27. ISBN 83-906889-2-1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 3. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 145. ISBN 83-906629-2-2.