Ulica Sołtyka w Krakowie
| Grzegórzki | |||||||||||||||||||
 nr rej. A-650 z 16 lutego 1984 (założenie urbanistyczne)[1]
| |||||||||||||||||||
 Widok na północny wschód. | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||||||||||
 50°03′36,0″N 19°56′59,0″E/50,060000 19,949722
| |||||||||||||||||||
Ulica Sołtyka – ulica w Krakowie, w dzielnicy II, na Wesołej.
Łączy ulicę św. Łazarza z ulicą Blich. Jest jednojezdniowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica została w obecnym kształcie wytyczona została około 1895 roku. Powstała na gruntach stanowiących własność rodziny Sołtyków. W 1856 roku Anastazja Sołtykowa, przy ulicy ufundowała istniejący do dziś zakład opiekuńczy dla starców[2].
Początkowo, gdy nie istniał jeszcze dolny odcinek ulicy Blich, ulica stanowiła jej część i nosiła nazwę Blich. W 1912 roku Rada Miasta Krakowa nadała ulicy obecną nazwę[2][3].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Znaki informacyjne znajdujące się przy wjazdach na teren ulicy określają ją jako ulica Sołtyka, zaś Alfabetyczny wykaz ulic miasta Krakowa określa ją jako ulica gen. Romana Sołtyka, jak i również książka Elżbiety Supranowicz Nazwy ulic Krakowa[2][4]. Gminna ewidencja zabytków, zaś określa ulicę jako ulica Kajetana Sołtyka[5].
Zabudowa[edytuj | edytuj kod]
- ul. Sołtyka 1 (ul. Blich 7) – Kamienica „Dom dla urzędników C.K. Kolei Państwowej”. Projektował Stanisław Ujejski, 1909[a].
- ul. Sołtyka 2 (ul. Blich 6, ul. Hugona Kołłątaja 1) – Kamienica „Dom dla urzędników C.K. Kolei Państwowej”. Projektował Stanisław Ujejski, 1909[a].
- ul. Sołtyka 4 – Kamienica „Dom dla urzędników pocztowych”. Projektował Józef Chmielewski, 1913.
- ul. Sołtyka 5 (ul. gen. Józefa Dwernickiego 9) – Kamienica. Projektował Adam Dębski, 1894.
- ul. Sołtyka 7 – Kamienica, 1898.
- ul. Sołtyka 9 – Dom. Projektował A. Biederman, ok. 1930[b].
- ul. Sołtyka 11 – Kamienica. Projektował Karol Janecki, 1936.
- ul. Sołtyka 13 – Kamienica. Projektował Adam Dębski, 1907.
- ul. Sołtyka 15 – Kamienica, 1895.
- ul. Sołtyka 17 – Kamienica, 1905.
Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[5].
-
ul. Sołtyka 9 (A. Biederman, ok. 1930) -
ul. Sołtyka 11 (proj. Karol Janecki, 1936) -
ul. Sołtyka 13 (proj. Adam Dębski, 1907) -
ul. Sołtyka 15 (1895)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b 4 października 1999 roku wpisany do rejestru zabytków nieruchomych
- ↑ Dokładne imię autora kamienicy nie jest znane
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2024-02-04].
- ↑ a b c Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 155. ISBN 83-85579-48-6.
- ↑ Teresa Stanisławska-Adamczewska, Jan Adamczewski: Kraków, ulica imienia.... Kraków: BiK, 2000. ISBN 83-87023-08-6.
- ↑ Alfabetyczny wykaz ulic miasta Krakowa. Izba Skarbowa w Krakowie, 2005. [dostęp 2024-02-04]. (pol.).
- ↑ a b Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-02-04]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Soltyka Romana, ulica. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 155. ISBN 83-85579-48-6.
- Teresa Stanisławska-Adamczewska, Jan Adamczewski: Kraków, ulica imienia.... Kraków: BiK, 2000. ISBN 83-87023-08-6.