Utah Phillips
| |
| Imię i nazwisko |
Bruce Duncan Phillips |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Strona internetowa | |
Bruce Duncan Phillips, pseud. Utah Phillips (ur. 15 maja 1935 w Cleveland, zm. 23 maja 2008 w Nevada City[1]) – amerykański muzyk, kompozytor, poeta, gawędziarz oraz aktywista polityczny. W swojej twórczości opisywał walki związków zawodowych i siłę akcji bezpośrednich[2]. Określał się jako chrześcijański anarchista oraz pacyfista. Członek Robotników Przemysłowych Świata (Wobblies)[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Phillips urodził się w Cleveland w Ohio jako dziecko Edwina Deroger Phillipsa i Frances Kathleen Coates. Jego ojciec, Edwin Phillips, był działaczem związkowym, a aktywizm jego rodziców znacznie wpłynął na jego późniejsze życie[3]. Uczęszczał do East High School w Salt Lake City, gdzie zainteresował się sztuką i grą na instrumentach[4]. W latach 50. przez trzy lata służył w armii Stanów Zjednoczonych. Brał udział w wojnie koreańskiej, gdzie był świadkiem wojennego okrucieństwa oraz zniszczeń, co miało ogromny wpływ na jego myślenie społeczne i polityczne. Po zwolnieniu z wojska Phillips jeździł koleją po kraju i pisał piosenki[5].
Jeżdżąc koleją i wędrując po zachodzie kraju, Phillips wrócił do Salt Lake City, gdzie spotkał Ammona Hennacyego z Katolickiego Ruchu Robotniczego. Ten wyciągnął go z tułaczego życia i przekonał do życia, w którym mógłby wykorzystać swoje dary i talenty do aktywizmu i służby publicznej[4]. Phillips pomógł Hennacyemu w założeniu gościnnego domu misyjnego nazwanego imieniem aktywisty Joe Hilla[6][7]. Phillips pracował w Joe Hill House przez następne osiem lat, a następnie kandydował do Senatu USA jako reprezentant Partii Pokoju i Wolności w Utah w 1968. Otrzymał 2 019 głosów (0,5%) w wyborach wygranych przez republikanina Wallace'a F. Bennetta. W 1976 kandydował również na prezydenta Stanów Zjednoczonych z ramienia partii Do-Nothing[8].
Styl Phillipsa z biegiem lat stawał się coraz bardziej oparty na opowiadaniu historii, a nie tylko na piosenkach. Był utalentowanym gawędziarzem i monologistą, a jego koncerty zazwyczaj zawierały więcej opowiadań, aniżeli śpiewanej treści. Wiele ze swojego sukcesu przypisał swojej osobowości. "Lepiej być sympatycznym niż utalentowanym” - często powtarzał[3].
Zmarł 23 maja 2008 w Nevada City z powodu powikłań związanych z operacją serca[1]. Został pochowany na Forest View w tym samym mieście[5].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Phillips mieszkał w Nevada City w Kalifornii przez 21 lat, gdzie prowadził schronisko dla bezdomnych[9] oraz Peace and Justice Center. Jak sam mówił: „To moje miasto. Nevada City jest głównym podłożem do organizowania społeczności”[5].
W życiu osobistym Phillips posiadał wiele hobby i zainteresowań. Obejmowały one egiptologię, chemię amatorską, językoznawstwo, historię (azjatycką, afrykańska, mormońska i światowa), znajomość run, prowadzenie dyskusji i poezję. Lubił też zajmować się hodowlą i obróbką żywności, m.in. ogrodnictwem, marynowaniem czy gotowaniem[3].
31 lipca 1989 wziął ślub z Joanna Robinson w Nevada City[3].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Solo[edytuj | edytuj kod]
- Nobody Knows Me (1961, Prestige)
- Good Though! (1973, Philo)
- El Capitan (1975, Philo)
- All Used Up: A Scrapbook (1980, Philo)
- We Have Fed You All a Thousand Years (1983, Philo)
- The Old Guy (1989, Makin' Jam, Etc.)
- I've Got to Know (1992, Alcazar) (reedycja: 2003, AK Press)
- The Past Didn't Go Anywhere – razem z Ani Difranco (1996, Righteous Babe Records)
- Fellow Workers – with Ani Difranco (1999, Righteous Babe Records)
- Loafer's Glory – with Mark Ross (1997, Red House Records)
- The Telling Takes Me Home (1997, Philo/Rounder)
- The Moscow Hold (1999, Red House Records)
- Making Speech Free (2000, Free Dirt Records)
- Starlight on the Rails: A Songbook (kompilacja; 2005, AK Press/Daemon/Free Dirt Records)
Inne[edytuj | edytuj kod]
- Don't Mourn – Organize!: Songs of Labor Songwriter Joe Hill – różni artyści (1985, Smithsonian Folkways)
- Rebel Voices: Songs of the Industrial Workers of the World - różni artyści (1992, Flying Fish Records)
- The Long Memory – Utah Phillips i Rosalie Sorrels (1996, Red House Records)
- Heart Songs: The Old Time Country Songs of Utah Phillips – Jody Stecher oraz Kate Brislin (1997, Rounder)
- Legends of Folk – Utah Phillips, Ramblin' Jack Elliot oraz Spider John Koerner (1997, Red House Records)
- The Rose Tattoo Live – Trains, Tramps And Traditions The Rose Tattoo (2001, Cookie Man Music)
- May Day at the Pabst – Utah Philips i Larry Penn (2008, Cookie Man Music)
- Strangers in Another Country: The Songs of Bruce "Utah" Phillips – Rosalie Sorrels (2008, Red House Records)
- Singing Through the Hard Times: A Tribute to Utah Phillips – różni artyści (2009, Righteous Babe Records)
- Long Gone: Utah Remembers Bruce "Utah" Phillips – różni artyści (2011, Waterbug Records)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Utah Phillips has left the stage [online], KVMR, 21 sierpnia 2008 [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2008-08-21] (ang.).
- ↑ Carolyn Crane, Voting for the First Time, 12 października 2004, ISSN 0027-8378 [dostęp 2019-09-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-05] (ang.).
- ↑ a b c d e Bruce "Utah" Phillips / 1935-2008 [online], Utah Phillips & The Long Memory [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-12] (ang.).
- ↑ a b Ross Altman, Polly Stewart Salt Lake Folk Revival [online], FolkWorks [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-12] (ang.).
- ↑ a b c Jeff Pelline, Pat Butler, From hobo to fame [online], The Union, 30 maja 2008 [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2008-05-30] (ang.).
- ↑ Fast Rattler, Utah Phillips on the Catholic Worker, Polarization, and Songwriting [online], Works In Progress, 12 grudnia 2007 [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2007-12-12] (ang.).
- ↑ Carolyn Crane, Interview with Utah Phillips [online], Z Culture Online, 20 stycznia 2008 [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-20] (ang.).
- ↑ Tom Hawthorn, Unapologetic Wobbly folk singer found a second home in Canada [online], The Globe and Mail [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-12] (ang.).
- ↑ Tony Russell, Utah Phillips. Folksinger, songwriter and bard of the last days of the US railroad [online], The Guardian (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona poświęcona artyście (ang.)