Władimir Milukow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Milukow
Владимир Милюков
major lotnictwa major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1923
Nowogiriejewo (obecnie w Moskwie)

Data i miejsce śmierci

7 maja 1980
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1941–1957

Siły zbrojne

Armia Czerwona,
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina”

Władimir Aleksandrowicz Milukow (ros. Владимир Александрович Милюков, ur. 16 marca 1923 w miejscowości Nowogiriejewo w powiecie moskiewskim w guberni moskiewskiej, obecnie część Moskwy, zm. 7 maja 1980 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy, Bohater Związku Radzieckiego (1946).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Do 1939 skończył 8 klas szkoły, pracował w fabryce, w 1941 ukończył aeroklub, od marca 1941 służył w Armii Czerwonej. Uczył się w wojskowej lotniczej szkole pilotów w Kirowabadzie i Bałaszowie (do 1943) i został lotnikiem rezerwowego pułku lotniczego w Czapajewsku. Od grudnia 1943 do maja 1945 brał udział w wojnie z Niemcami jako lotnik i dowódca klucza pułku lotnictwa szturmowego 2 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Szturmowego 16 Armii Powietrznej Frontu Białoruskiego i 1 Frontu Białoruskiego, uczestniczył w operacji rogaczowsko-żłobińskiej, białoruskiej, warszawsko-poznańskiej i berlińskiej, samolotem Ił-2 wykonując 138 zwiadowczych i szturmowych lotów bojowych. Po wojnie był dowódcą klucza i zastępcą dowódcy eskadry w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech i Nadmorskim Okręgu Wojskowym, w 1955 ukończył centralne kursy doskonalenia nawigatorów Sił Powietrznych w Krasnodarze i został nawigatorem eskadry pułku lotnictwa szturmowego w Kijowskim Okręgu Wojskowym, w lipcu 1957 został zwolniony do rezerwy w stopniu kapitana, w 1975 otrzymał stopień majora.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]