Władysław Kosno
 plutonowy
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 czerwca 1923 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1923 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
6 pułk piechoty Legionów |
| Stanowiska |
dowódca patrolu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Władysław Kosno (ur. 22 listopada 1898 w Małomierzycach, zm. 12 czerwca 1923 w Użmionach) – kapral Wojska Polskiego II RP, plutonowy Straży Granicznej II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Jakuba, rolnika, i Antoniny z Łuszczków[1].
Ukończył szkołę ludową w Alojzowie, po czym rozpoczął pracę w rodzinnym gospodarstwie. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej od wiosny 1918 roku, w listopadzie tegoż roku wstąpił ochotniczo do odrodzonego Wojska Polskiego. Wcielony do 11 kompanii III batalionu 6 pułku piechoty Legionów, w którego szeregach wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W toku walk awansowany do stopnia kaprala. Odznaczył się w dniu 8 sierpnia 1920 roku pod wsią Świniuchy, kiedy to na czele patrolu stoczył potyczkę z wrogiem, zmuszając oddział sowiecki do odwrotu. Zdobył przy tym działo i karabin maszynowy[2]. Rozkazem Dowództwa 2 Armii L. 1512a/I z 1 września 1920 przyznano mu Order Virtuti Militari V klasy[3].
Po zakończeniu działań wojennych został zwolniony do rezerwy[4]. „Niezadowolony z życia cywilnego” zgłosił się do służby w Straży Granicznej i został przydzielony do 1. kompanii 27 batalion Straży Granicznej[4][a]. Awansowany został do rangi plutonowego. 12 czerwca 1923 utonął w Dźwinie podczas pełnienia obowiązków służbowych. Rodziny nie założył[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 272 – 22 lutego 1921[5][6][7]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta” nr 4832[8]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 27 batalion Straży Granicznej podlegał Komendzie Powiatowej Straży Granicznej w Głębokim, a jego dowództwo stacjonowało we wsi Druja. Dowództwo 1 kompanii strzeleckiej stacjonowało pod koniec 1922 roku we wsi Użmiony. W roku 1923 batalion ochraniał odcinek granicy państwowej od zetknięcia się granicy lądowej z rzeką Dźwiną do miejscowości Mazuryno.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 98.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 marca 1921, s. 402.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5, 18.
- ↑ Skarbek 1929 ↓, s. 41.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 16.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kosno Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2212 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-04].
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-03-15].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Edward Skarbek: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920. 6 Pułk Piechoty Legjonów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920. [dostęp 2020-03-15].