27 Batalion Straży Granicznej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
27 Batalion Straży Granicznej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1922

Rozformowanie

1923

Tradycje
Rodowód

27 Batalion Celny

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Teofil Ney

Organizacja
Dyslokacja

Druja

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Komenda Powiatowa Straży Granicznej w Głębokiem

27 Batalion Straży Granicznej – jednostka organizacyjna Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Bataliony Celne” na „Straż Graniczną”[1]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[2]. 27 batalion celny przemianowany został na 27 batalion Straży Granicznej.

 Osobny artykuł: 27 batalion celny.

27 batalion Straży Granicznej funkcjonował w strukturze Komendy Powiatowej Straży Granicznej w Głębokim, a jego dowództwo stacjonowało w Drui[3]. W skład batalionu wchodziły cztery kompanie strzeleckie oraz jedna kompania karabinów maszynowych w liczbie 3 plutonów po 2 karabiny maszynowe na pluton[4]. Dowódca batalionu posiadał uprawnienia dyscyplinarne dowódcy pułku. Cały skład osobowy batalionu obejmował etatowo 614 żołnierzy, w tym 14 oficerów[5]. Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 24 maja 1923 zarządzono likwidację Straży Granicznej do dnia 1 lipca 1923[6]. Jednak 27 batalion Straży Granicznej, już w nowym etacie[a], pozostał na granicy do jesieni 1923[6]. Pod względem budżetowo-gospodarczym podlegał Komendzie Okręgowej Policji Państwowej w Wilnie[8]. Potem batalion przekazał swój odcinek oddziałom Policji Państwowej i został rozwiązany[9].

Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]

Od lipca 1923 batalion ochraniał odcinek granicy od zetknięcia się granicy lądowej z Dźwiną do m. Mazuryno[8]

Sąsiednie bataliony
Wydarzenia
  • 12 lutego 1923 komendant batalionu meldował, że z 3 kompanii zdezerterowało 4 szeregowych i tyleż samo z 4 kompanii. Aresztowano też kilku żołnierzy za komunistyczną agitację i rozmowy z żołnierzami bolszewickimi.Kontrole wykazały braki w amunicji u żołnierzy pełniących służbę graniczną[11]. Jako przyczynę podaje prawdopodobną działalność tajnej organizacji, która werbuje w szeregach WP swoich członków. Kolejną przyczyną to brak w kompaniach „polskiego żywiołu” i opieszałe działanie sądów. Dowódca batalionu prosi o „wzmocnienie pododdziałów granicznych żołnierzami z Wielkopolski, Małopolski bądź Królestwa”[12].

Komendanci batalionu[edytuj | edytuj kod]

  • kpt. Teofil Ney (IX 1922[13] – )

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Ordre de Bataille 27 batalionu Straży Granicznej w Drui
na dzień 14 listopada 1922[14]
kompanie 1. Uźmiony 2. Leonpol 3. Druja
placówki Ponizowo Janczyn Wiata
Drehucze Grudzino Jarmioły
Olesznica Leonpol Stajki
Peresłówka Piotrówka Druja
Uzmiony Czuryłowo Krzywoszczyzna
Trudy Czomery Baluje
Słoboda
Dworczany

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. 27 batalion SG otrzymał uzupełnienie rocznika 1989 i 1900 od rozwiązywanych batalionów w liczbie: 11 bSG – 145 szeregowych, 41 bSG – 213 szeregowych. Razem 358 szeregowych[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]