I Lwowski Batalion Etapowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
I Lwowski batalion etapowy
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1921

Dowódcy
Pierwszy

por. Eugeniusz Steyer

Organizacja
Dyslokacja

Czortków
Bazalia

Podległość

DOE „Lwów”
DOE „Tarnopol”
DOE „Równe”
DOE „Szepietówka”

I Lwowski batalion etapowy – oddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Formowanie pododdziałów etapowych rozpoczęto na przełomie 1918-1919. W myśl rozkazu Naczelnego Dowództwa WP L24550/IV, rozkazem oficerskim nr 1 z 19 sierpnia 1919, z wszystkich formacji etapowych podległych DOE „Lwów“, sformowano 6 batalionów etapowych. 4 batalion etapowy (I Lwowski be) uzupełniono z kadry wartowniczej przy batalionie zapasowym 40 pułku piechoty. W jego skład weszły wszystkie formacje etapowe w powiatach: Czortków, Husatyn, Buczacz i Borszczów. Były to kompanie etapowe:8.,15.,19.,24. (1 pluton), 48. (1 pluton), 51.,53.,54.,58.,59. Z nich utworzono etatowe 4 kompanie etapowe batalionu. Dowódcą batalionu został por. Eugeniusz Steyer, a mp dowództwa batalionu stał się Czortków[1]. Otrzymał on nazwę okręgu generalnego, w którym powstał i kolejny numer porządkowy oznaczany cyfrą rzymską. W myśl rozkazu NDWP nr 2900/IV z 30 stycznia 1920 IV batalion etapowy stacjonujący w Bazalii otrzymał nazwę I Lwowski batalion etapowy[2]. Do batalionu wcielono żołnierzy starszych wiekiem i o słabszej kondycji fizycznej. Oficerowie i podoficerowie nie mieli większego doświadczenia bojowego. Batalion nie posiadał broni ciężkiej, a broń indywidualną żołnierzy stanowiły stare karabiny różnych wzorów z niewielką ilością amunicji[3]. W pierwszej połowie sierpnia batalion walczyły w szeregach 12 Dywizji Piechoty[4]. 10 września batalion przebywał na koncentracji wojsk etapowych 6 Armii w Winnikach. Liczył wtedy w stanie żywionych 9 oficerów oraz 275 podoficerów i szeregowców, w stanie bojowym zaś 6 oficerów oraz 218 podoficerów i szeregowców[5].

W lutym 1921 bataliony etapowe przejęły ochronę granicy polsko-rosyjskiej[6]. Początkowo pełniły ją na linii kordonowej, a w maju zostały przesunięte bezpośrednio na linię graniczną z zadaniem zamknięcia wszystkich dróg, przejść i mostów[7]. W 1921 bataliony etapowe ochraniające granicę przekształcono w bataliony celne[8]. I Lwowski batalion etapowy wspólnie z VI Lwowskim batalionem etapowym utworzyły 25 batalion celny[9][10].

 Osobny artykuł: 25 batalion celny.

Żołnierze batalionu[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy batalionu

  • por. Eugeniusz Steyer
  • por. Zdzisław Dwernicki (był 8 VI 1920[11])

oficer batalionu

  • ppor. Stanisław Audykowski[12]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]