Władysław Tworkowski
 ułan
| |
| Data i miejsce śmierci | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Władysław Tworkowski (ur. ?, zm. 13 czerwca 1915 pod Rokitną) – ułan Legionów Polskich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Władysław Tworkowski był wnukiem komisarza rządowego z 1863 roku. W 1909 roku ukończył Szkołę Handlową Siedmioklasową Miejską w Radomiu[1]. Studiował w Szwajcarii w Genewie.
W 1914 roku zgłosili się ochotniczo do 2 szwadronu ułanów. W jego szeregach walczył w kampanii karpackiej. Poległ 13 czerwca 1915 roku w czasie szarży pod Rokitną[2][3].
15 czerwca 1915 roku wraz z pozostałymi 14 poległymi bezpośrednio w czasie ataku żołnierzami 2 szwadronu został uroczyście pochowany na cmentarzu w Rarańczy.
17 maja 1922 roku Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz nadał mu pośmiertnie Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (krzyż numer 6013)[4][5].
13 lutego 1923 roku jego zwłoki zostały ekshumowane i złożone w kościele garnizonowym w Czerniowcach, a następnie przewiezione koleją do Krakowa i złożone w kaplicy 5 Szpitala Okręgowego przy ulicy Długiej. Ceremonia pogrzebowa rozpoczęła się o godz. 12.00 w niedzielę 25 lutego. Trumny, ułana Rakowskiego i jego 14. towarzyszy, zostały przewiezione na lawetach na Rynek Główny. Tam biskup Adam Stefan Sapieha pokropił trumny, marszałek Józef Piłsudski złożył na nich krzyże Virtuti Militari. Następnie kondukt podążył na cmentarz Rakowicki, gdzie trumny zostały złożone do grobów. Ceremonię zakończyła defilada oddziałów wojska, uczestniczących w pogrzebie, prowadzona przez generała broni Stanisława Szeptyckiego[6][7][8].
6 czerwca 1931 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Handlówka 1936 ↓, s. 4.
- ↑ II Lista strat 1915 ↓, s. 35, tu zaznaczono, że mógł mieć na imię Michał.
- ↑ Mniszek i Rudnicki 1929 ↓, s. 36.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923 roku, s. 34.
- ↑ Mniszek i Rudnicki 1929 ↓, s. 37.
- ↑ Na sen wieczny ↓.
- ↑ Pozgonne ↓.
- ↑ Z pogrzebu ↓.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lista strat Legionu Polskiego od 1 maja do 1 lipca 1915. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- „Handlówka”. Gimnazjum Państwowe im. d-ra Tytusa Chałubińskiego w Radomiu 1905-1935. Józef Gawlik (red.). Radom: Bratnia Pomoc Uczniów Gimnazjum Państwowego im. Dr. Tytusa Chałubińskiego, 1936-05-02.
- Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918-1920.
- Stanisław Jan Rostworowski: Nie tylko Pierwsza Brygada (1914-1918) - Z Legionami na bój. Warszawa: P. W. EGROS - Oficyna Wydawnicza, 1993, s. 149. ISBN 83-85253-05-X.
- Stanisław Czerep: II Brygada Legionów Polskich. Warszawa: Bellona, 1993, s. 126. ISBN 83-85253-05-X.
- Na sen wieczny w Ojczyźnie. „Polska Zbrojna”. 56, s. 2, 1923-02-26. Warszawa.
- Pozgonne ułanom Wąsowicza. „Polska Zbrojna”. 57, s. 4, 1923-02-27. Warszawa.
- Z pogrzebu Ułanów Rokitniańskich. „Polska Zbrojna”. 57, s. 4, 1923-02-27. Warszawa.