Wasilij Szelest

Wasilij Szelest

Василий Митрофанович Шелест

major
Data i miejsce urodzenia	7 maja 1915 Kriestowka, gubernia chersońska
Data i miejsce śmierci	25 stycznia 1994 Nowa Kachowka
Przebieg służby
Lata służby	1936–1952
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Jednostki	1281 pułk piechoty 60 Dywizji Piechoty
Stanowiska	dowódca drużyny, pomocnik dowódcy plutonu, dowódca plutonu, zastępca dowódcy kompanii, dowódca kompanii, dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	front wschodni (II wojna światowa)
Odznaczenia

Wasilij Mitrofanowicz Szelest (ros. Василий Митрофанович Шелест, ur. 24 kwietnia^?/7 maja 1915 we wsi Kriestowka (obecnie Pierszokonstantinowka w rejonie czaplińskim w obwodzie chersońskim), zm. 25 stycznia 1994 w Nowej Kachowce) – radziecki wojskowy, major, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Urodził się w ukraińskiej rodzinie chłopskiej. Skończył 7 klas, później pracował jako szofer w kołchozie, od 10 lipca 1936 służył w Armii Czerwonej. Był dowódcą drużyny, pomocnikiem dowódcy plutonu i starszyną baterii w 2 pułku artylerii konnej 34 Dywizji Kawalerii, od sierpnia 1939 do maja 1940 uczył się na kursach młodszych poruczników w wojskowej szkole piechoty w Winnicy i został dowódcą plutonu w 12 Pancernej 8 Korpusu Zmechanizowanego Kijowskiego Specjalnego Okręgu Wojskowego. Od 22 czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako dowódca plutonu, później zastępca dowódcy i dowódca kompanii oraz adiutant, zastępca dowódcy i dowódca batalionu piechoty. Walczył na Froncie Południowo-Zachodnim, Zachodnim, Białoruskim i 1 Białoruskim, był sześciokrotnie ranny i kontuzjowany (pierwszy raz na początku sierpnia 1941). W 1943 ukończył kursy „Wystrieł”. Brał udział w walkach obronnych w rejonie Brodów, Szepetówki i Berdyczowa, walkach na trasie Orzeł-Mińsk i w obronie Moskwy pod Wołokołamskiem (1941), w walkach na rzece Żyzdra na południe od miasta Suchiniczi (1942), operacji rówieńsko-łuckiej i brzesko-lubelskiej, w tym w wyzwalaniu Kowla (17 lipca 1944), Łukowa (24 lipca), Siedlec (1 sierpnia) i Mińska Mazowieckiego (15 sierpnia 1944), w operacji warszawsko-poznańskiej, w tym w forsowaniu Wisły i opanowaniu przyczółka, wyzwalaniu Warszawy, walkach o Piłę i operacji berlińskiej, w tym walkach ulicznych w Berlinie.

Jako dowódca 1 batalionu 1281 pułku piechoty 60 Dywizji Piechoty 47 Armii w stopniu majora wyróżnił się przy forsowaniu Wisły na północny zachód od Warszawy. 16 stycznia 1945 dowodzony przez niego batalion sforsował nocą rzekę w okolicach Nowego Dworu Mazowieckiego, uchwycił przyczółek i odparł 7 kontrataków przeciwnika, niszcząc 5 czołgów, 12 dział i zadając duże straty w ludziach. 17 stycznia jego batalion połączył się z oddziałami 1 Armii Wojska Polskiego nacierającymi z przyczółka magnuszewskiego, i wspólnie z nimi okrążył hitlerowski garnizon Warszawy. Za bohaterstwo okazane w walkach o Warszawę został przedstawiony do nagrodzenia tytułem Bohatera Związku Radzieckiego. Po wojnie do października 1946 służył w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, później w Nadwołżańskim Okręgu Wojskowym, gdzie został komisarzem rejonu czkałowskiego w Dzierżyńsku, jednak w lutym 1948 został usunięty z tej funkcji z powodu nadużywania alkoholu i rozluźniania dyscypliny w podległych jednostkach. Następnie był dowódcą kompanii w 19 Samodzielnej Gwardyjskiej Brygadzie Piechoty i 50 Brygadzie Piechoty. 26 stycznia 1952 został wykluczony z partii i wydalony z armii. Później mieszkał i pracował w Nowej Kachowce jako kierownik sekcji Biura Głównych Struktur Technicznych przedsiębiorstwa Dnieprostroj, później pracownik przedsiębiorstwa transportu samochodowego. W 1964 przywrócono mu członkostwo w partii.

Odznaczenia

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (6 kwietnia 1945)
• Order Lenina (6 kwietnia 1945)
• Order Aleksandra Newskiego (26 stycznia 1944)
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (6 kwietnia 1985)
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (1 sierpnia 1944)
• Medal „Za zasługi bojowe” (5 listopada 1946)
• Medal „Za obronę Kijowa”
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
• Medal „Za zdobycie Berlina”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”