Wiktor Wolski (latynoamerykanista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Wolski
Państwo działania

ZSRR/Rosja

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1921
Złynka

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1999
Moskwa

doktor nauk geograficznych
Specjalność: geografia ekonomiczna
Alma Mater

Instytut Stosunków Międzynarodowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR

Moskiewski Uniwersytet Państwowy im. M.W. Łomonosowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Gwiazda Orderu Orła Azteckiego (Meksyk)

Wiktor Wacławowicz Wolski (ros. Виктор Вацлавович Вольский, ur. 10 sierpnia 1921 w Złynce, zm. 18 listopada 1999 w Moskwie) – radziecki latynoamerykanista, geograf ekonomiczny, wojskowy, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie szlacheckiej. Deklarował narodowość litewską. Skończył 10 klas szkoły, uczył się w Białoruskim Leśnym Instytucie Technicznym w Homlu, od września 1940 służył w Armii Czerwonej. Od sierpnia 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako dowódca baterii, biorąc udział m.in. w obronie obszarów podbiegunowych, jesienią 1942 został ciężko ranny w obie nogi i odesłany do szpitala. W kwietniu 1943 został pomocnikiem dowódcy, później dowódcą plutonu w 1354 pułku artylerii 27 Dywizji Artylerii, walczył na Froncie Stepowym, Woroneskim i 2 Ukraińskim. Brał udział w bitwie kurskiej, forsowaniu Dniepru i wyzwalaniu Prawobrzeżnej Ukrainy i Mołdawii. Szczególnie wyróżnił się w operacji jassko-kiszyniowskiej w sierpniu 1944, gdy 18 km na wschód od miasta Vaslui jego pluton odparł 5 kontrataków wroga. Został wówczas ciężko ranny i do lutego 1945 leczył się w szpitalu, później brał udział w oblężeniu Budapesztu i walkach w Czechosłowacji. W 1945 ukończył kursy młodszych poruczników i wkrótce po wojnie został zwolniony do rezerwy.

W 1949 ukończył studia w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR (MGIMO), w którym następnie pracował jako wykładowca, adiunkt i starszy pracownik naukowy, w 1959 objął katedrę geografii ekonomicznej i geografii społecznej zagranicy Wydziału Geograficznego Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Łomonosowa. Od 1967 do 1992 był dyrektorem Instytutu Ameryki Łacińskiej Akademii Nauk ZSRR, od 1993 pracował w Rosyjskiej Akademii Nauk. Napisał ok. 300 prac naukowych z dziedziny problemów społeczno-ekonomicznych i politycznych Ameryki Łacińskiej i zagadnień ekonomiki światowej. Był założycielem szkoły naukowej latynoamerykanistyki w ZSRR. Od 1969 do 1993 był redaktorem naczelnym pisma "Latinskaja Amerika". W 1984 został członkiem korespondentem Akademii Nauk ZSRR. W 1966 otrzymał stopień doktora, a w 1967 profesora. W 1973 został doktorem honoris causa Uniwersytetu San Marcos w Limie (Peru), w 1978 Kolumbijskiego Narodowego Uniwersytetu Simóna Bolívara w Barranquilli, w 1981 Uniwersytetu São Paulo (Brazylia), a w 1987 Uniwersytetu Hawańskiego (Kuba). Był honorowym członkiem Towarzystwa Geograficznego Santo Domingo (Dominikana, 1970), Towarzystwa Geograficznego Limy (Peru, 1969), Meksykańskiego Towarzystwa Geografii i Statystyki (1990) i Argentyńskiego Towarzystwa Ekonomicznego (1991). Był honorowym obywatelem Nowozybkowa (1981), Quito (Ekwador, 1974), Guadalajary (Meksyk, 1974), Jalapy (Meksyk, 1987), Méridy (Meksyk) i Rio de Janeiro (Brazylia, 1985). Został pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim. Jego imieniem nazwano audytorium nr 1801 Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Łomonosowa.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]