Zadnia Kołowa Ławka
 Zadnia Kołowa Ławka pomiędzy podpisanymi Wielką Kołową Turnią i Kołowym Kopiniakiem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′54,7″N 20°12′01,8″E/49,215194 20,200500
| |
Zadnia Kołowa Ławka (słow. Zadná Kolová štrbina, niem. Mittlerer Sattel des Pflockseegrates, węg. Felső Karótavi nyereg[1]) – płytka i stosunkowo szeroka[2] przełęcz w Kołowej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Oddziela ona od siebie Kołowego Kopiniaka na południu oraz najbliższą z trzech Kołowych Turni – Wielką Kołową Turnię – na północy[1]. Przełęcz jest położona w bezpośrednim sąsiedztwie tego ostatniego wzniesienia[3].
Stoki wschodnie opadają z przełęczy do Bździochowego Koryciska, zachodnie – do Bździochowej Kotliny. Na Zadnią Kołową Ławkę, podobnie jak na inne obiekty w Kołowej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na siodło piargiem z Bździochowego Koryciska, bardzo łatwa jest też droga z północnego wschodu od Kołowej Przełęczy[1].
Pierwsze wejścia:
- letnie – Mieczysław Karłowicz, 16 sierpnia 1907 r.,
- zimowe – Stanisław Krystyn Zaremba, 9 kwietnia 1934 r.[1]
W obcojęzycznych opracowaniach podawana jest niekiedy nieprawidłowa polska nazwa Zadnia Kołowa Szczerbina[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 232–233. ISBN 83-217-2472-8.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 268. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.