Przejdź do zawartości

Zagroń (polana)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zagroń
Państwo

 Polska

Położenie

województwo małopolskie

Pasmo

Pieniny

Wysokość

550–660 m n.p.m.

Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem
Mapa konturowa gminy Krościenko nad Dunajcem, na dole znajduje się punkt z opisem „Zagroń”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zagroń”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Zagroń”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zagroń”
Ziemia49°25′32″N 20°23′34″E/49,425556 20,392778

Zagroń[1]polana w Pieninach Czorsztyńskich. Należy do dawnej wsi Tylka, obecnie będącej częścią Krościenka nad Dunajcem w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim. Znajduje się w dolinie Zagrońskiego Potoku u wschodnich podnóży Gronia (675 m)[1]. Polana znajduje się na dość stromym stoku, ma długość około 400 m i znajduje się na niej jedno gospodarstwo[1]. Dawniej polany pienińskie były siedliskiem licznych gatunków storczyków. Zaprzestanie użytkowania, zmiany w sposobie użytkowania lub inne czynniki (np. osuszenie terenu wskutek budowy ujęć wody) są przyczyną ich ginięcia. Podczas monitoringu w latach 1986–1988 na polanie Zagroń nie znaleziono już żadnego storczyka[2]. W latach 1987–1988 znaleziono tu bardzo rzadkie, w Polsce zagrożone wyginięciem gatunki porostów – kropnica żółtawa Bacidia rubella, mąkla tarniowa Evernia prunastri, bielczyk proszkowaty Loxospora elatina, płaskotka rozlana Parmeliopsis ambigua, przewiertnica grabowa Porina aenea i rzadkiego rozłożyka półpromiennego Placynthium subradiatum[3].

Zagroń znajduje się na wysokości około 550–660 m w obrębie Pienińskiego Parku Narodowego[4].

Widok na polanę Zagroń i szczyty Pienin od zachodu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-10-25].
  2. Małgorzata Jagiełło, Storczyki łąk i polan Pienińskiego Parku Narodowego, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 2, 1992, s. 43–49.
  3. Józef Kiszka, Zbigniew Szeląg, Porosty (Lichenes) polan Pienińskiego Parku Narodowego – zagrożenie i ochrona, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 2, Kraków 1992, s. 55–63.
  4. Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.