Zenon Kazimierz Wysłouch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Odyniec, herb rodziny Wysłouchów

Zenon Kazimierz Wysłouch (ur. 1727, zm. 1805) – podkomorzy brzeski i poseł na Sejm Czteroletni[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zenon Kazimierz Wysłouch urodził się w rodzinnej posiadłości Leżajka (Polesie) jako pierwszy syn Antoniego Stanisława i Joanny z domu Kościa-Zbirohowskiej; kształcił się w kolegiach jezuickim i pijarskim, a następnie w elitarnym Collegium Nobilium w Warszawie[2].

W 1750 roku powrócił do województwa brzeskiego, by przyjąć nominację na sekretarza pieczęci mniejszej. W 1758 mianowany został miecznikiem województwa, deputatem Trybunału Głównego oraz pisarzem Trybunału Skarbowego w Mińsku. Jako poseł województwa brzeskolitewskiego na sejmie konwokacyjnym 1764 roku[3] wyznaczony do Komisji Skarbowej Wielkiego Księstwa Litewskiego[4]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z województwa brzeskolitewskiego[5]. W 1781 roku został podkomorzym województwa brzeskiego.

W latach 1790-1792 Wysłouch był posłem na Sejm Czteroletni z województwa brzeskolitewskiego[6] i współautorem Konstytucji 3 Maja, drugiej najstarszej konstytucji na świecie. Podczas obrad związany był ze Stronnictwem Demokratycznym Adama Kazimierza Czartoryskiego[7], ruchem politycznym popierającym reformy konieczne do zagwarantowania niepodległości Rzeczypospolitej od Imperium Rosyjskiego.

W 1766 poślubił Honoratę Orzeszko i otrzymał w posagu posiadłość Pirkowicze. W miejscu zrujnowanego, drewnianego dworu zbudowanego w XVI wieku przez biskupa Cyryla Terleckiego, współtwórcy unii brzeskiej postawił nowy dwór murowany otoczony eleganckim parkiem. Wysłouch ufundował również unicką cerkiew w Pirkowiczach, w której został następnie pochowany.

O jego żonie, Honoracie, wiadomo jedynie z pamiętników Juliana Ursyna Niemcewicza, że pod jej rządami „był to prawdziwie dom staropolski, z obyczajami i zwyczajami XVI jeszcze wieku”[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bartoszewicz, Konstytucja 3go Maja, Warszawa 1989.
  2. ↑ Wysłouch, Zenon Wysłouch podkomorzy brzeski 1727-1805, Warszawa 1927.
  3. ↑ Antoni Sozański, Imienne spisy osób duchownych, świeckich i wojskowych, które w pierwszych ośmiu latach panowania króla Stanisława Poniatowskiego od 1764-1772 r. w rządzie lub przy administracyi Rzeczypospolitéj udział brały [...]. Cz. 1, Tablice i rejestr, Kraków 1866, s. 35.
  4. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 75.
  5. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 105.
  6. ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 331.
  7. ↑ Józef Geresz, Wybory w okresie bezkrólewia 1764 r., „Echo Katolickie”, 3-07-2009.
  8. ↑ Ostrowska, Wysłouchowie z Pirkowicz, radzima.org.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wysłouchowa, Echa Polesia (introduction), Polska Fundacja Kulturalna, Londyn 1979.
  • Jonca, Seweryn Wysłouch, in: Uczeni wrocławscy (1945-1979) (red. Jan Trzynadlowski), Ossolineum, Wrocław, 1980.
  • Bartoszewicz, Konstytucja 3go Maja, Warszawa 1989.
  • Wysłouch, Zenon Wysłouch podkomorzy brzeski 1727-1805, Warszawa 1927.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zenon_Kazimierz_Wysłouch&oldid=73738996”