Zala 421-04
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
kompozytowa |
| Załoga |
0 |
| Historia | |
| Data oblotu |
2007 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik elektryczny |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika |
1,615 m |
| Długość kadłuba |
0,635 m |
| Wysokość |
0,25 m |
| Masa | |
| Użyteczna |
1 kg |
| Startowa |
5,5 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
130 km/h |
| Prędkość przelotowa |
65-120 km/h |
| Pułap |
3600 m |
| Zasięg |
25-45 km |
| Długotrwałość lotu |
1,5-2 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Rosja | |
Zala 421-04 – rosyjski bezzałogowy statek powietrzny (UAV – Unmanned Aerial Vehicle) opracowany przez firmę Zala Aero Group. Przeznaczony do rozpoznania, obserwacji oraz wskazywania celów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dron został zaprezentowany przez producenta w 2007 r. Przy jego projektowaniu prace rozpoczęto od określenia wymagań co do przenoszonego przez UAV ładunku, a następnie skonstruowano płatowiec. W 2008 r. przeprowadzono testy państwowe nowej konstrukcji. Po ich pomyślnym ukończeniu dron został przyjęty na wyposażenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji oraz Federalnej Służby Bezpieczeństwa[1]. Wyposażenie drona umożliwia wykonywanie lotów w trudnych warunkach atmosferycznych oraz poszukiwania i wykrywania obiektów zarówno na lądzie jak i na morzu[2].
W 2009 r. konstrukcja została zmodyfikowana, wprowadzono zmiany w płatowcu oraz sposobie rozmieszczenia przenoszonego ładunku. Cyfrowy aparat fotograficzny (o rozdzielczości 10 megapikseli) stał się stałym elementem wyposażenia co pozwala na jednoczesne przenoszenie przez drona kamery pracującej w paśmie widzialnym oraz podczerwieni. Kamery są wyposażone w system stabilizacji żyroskopowej. Zainstalowane wyposażenie umożliwia przekazywanie obrazu do stacji naziemnej w czasie rzeczywistym. Dron jest wyposażony w system ZANET, który umożliwia przesyłanie sygnału do dowolnej naziemnej stacji kontroli oraz przekazywania sterowania lotem drona z jednej stacji kontrolnej do drugiej. System zapewnia również automatyczne sterowanie kamerami i ciągłe utrzymanie celu w polu widzenia. Daje również możliwość kontrolowania pracy kilku dronów w jednej przestrzeni powietrznej[3].
Do sterowaniem lotem drona jest wykorzystywany system GPS oraz GLONASS. Dron może wykonywać loty w trybie automatycznym lub półautomatycznym. Trasa lotu jest programowana przed startem, w trakcie lotu operator ma możliwość wprowadzenia jej korekty. W trakcie lotu dron przesyła do naziemnej stacji kontrolnej informacje o położeniu, stanie baterii, prędkości i wysokości lotu oraz prędkości wiatru. W przypadku zakłócenia transmisji lub zerwania kontaktu ze stacją autopilot wymusza powrót drona do miejsca startu. Poprawiona konstrukcja oznaczona jest jako Zala 421-04M lub Zala 421-12[4].
W 2010 r. wdrożono prace nad wersją drona dysponującą zwiększonym zasięgiem i czasem lotu. W nowej konstrukcji zwiększono pojemność akumulatora oraz zmodyfikowano konstrukcję skrzydła. Nowa wersja otrzymała oznaczenia Zala 421-04L, planowano jej wykorzystanie do ochrony Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 w Soczi[5].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Cywilne[edytuj | edytuj kod]
Dron znalazł zastosowanie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Rosji, Służbie Pogranicznej Federalnej Służby Bezpieczeństwa Rosji, rosyjskim Ministerstwie Sytuacji Nadzwyczajnych, Centrum Antyterrorystycznym WNP oraz Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Tadżykistanu. Zala 421-04M wykorzystywane są również przez Ministerstwo Zasobów Naturalnych i Ekologii Rosji, służby lotniczej ochrony lasów (ros. Авиалесоохрана), Gazpromu, służby hydrometeorologiczne Rosji, Uzbekistanu i Tadżykistanu[6].
Wojskowe[edytuj | edytuj kod]
W 2016 r. jeden egzemplarz drona został zestrzelony przez Siły Zbrojne Ukrainy w rejonie Doniecka[7].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Dron jest zbudowany w układzie latającego skrzydła. Silnik elektryczny napędza śmigło ciągnące. Start następuje z ręki operatora lub z wykorzystaniem pneumatycznej katapulty. Lądowanie odbywa się z wykorzystaniem spadochronu[8]. Po wylądowaniu dron nadaje przez 20 godzin sygnał radiowy o zasięgu 3 km, który umożliwia jego odszukanie obsłudze w terenie. Dron jest wyposażony w akumulatory litowo-polimerowe o pojemności 10 000 mAh, producent gwarantuje zachowanie pojemności bez znacznego spadku przez 50 cykli ładowania-rozładowania i przez rok od momentu pierwszego ładowania. Zakres temperatur pracy akumulatora wynosi od -30 °C do +40 °C[4]. Producent oferuje odbiorcom indywidualnym również wersję drona o wydłużonym do 150 km zasięgu i czasie lotu do 3,5 godziny[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zala 421-04M или Zala 421-12. Беспилотные летательные аппараты. [dostęp 2022-11-23]. (ros.).
- ↑ Zala 421-04M (421-12). Уголок неба. [dostęp 2022-11-23]. (ros.).
- ↑ Zala Aero ZALA 421-04М. avia.pro. [dostęp 2022-11-23]. (ros.).
- ↑ a b Беспилотный летательный аппарат (БПЛА) "ZALA 421-04М". БНТИ. [dostęp 2022-11-23]. (ros.).
- ↑ ZALA 421-04L increases its endurance by 60 percent. Shephard Press Limited (The). [dostęp 2022-11-23]. (ang.).
- ↑ ZALA 421-04M. Clever Geek. [dostęp 2022-11-23]. (ang.).
- ↑ В зоне АТО сбили российский беспилотник (видео). Українські Новини. [dostęp 2022-11-23]. (ros.).
- ↑ Многоцелевой БПЛА Zala 421-04M (421-12). Авиару.рф. [dostęp 2022-11-23]. (ros.).
- ↑ Fixed-wing UAV ZALA 421-04M. Direct Industry. [dostęp 2022-11-23]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zala 421-04M zestrzelony nad Ukrainą w 2016 r., dostęp: 2022-11-23
- Start Zala-421-04M, dostęp: 2022-11-23
- Start Zala-421-04M z katapulty, dostęp: 2022-11-23
- Obraz z kamer Zala-421-04M, dostęp: 2022-11-23
| Samoloty | |||
|---|---|---|---|
| Śmigłowce |
| ||
| Quadcoptery |
|
.svg)
