Gmach intendentury wojskowej przy ul. św. Marcin w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gmach intendentury wojskowej przy ul. św. Marcin w Poznaniu
Königliche Intendantur des V. Armeekorps
Ilustracja
Gmach intendentury w 1904 roku
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. św Marcin

Rozpoczęcie budowy

1843

Ukończenie budowy

1847

Zniszczono

1945

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Gmach intendentury wojskowej przy ul. św. Marcin w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Gmach intendentury wojskowej przy ul. św. Marcin w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Gmach intendentury wojskowej przy ul. św. Marcin w Poznaniu”
Ziemia52°24′27″N 16°55′11″E/52,407500 16,919722

Gmach intendentury wojskowej przy ul. św. Marcin w Poznaniu – nieistniejący gmach mieszczący urzędy wojskowe, usytuowany przy ul. św. Marcin (ówczesna St. Martinstrasse) na rogu z ul. Tadeusza Kościuszki (Wallstrasse (ok. 1890), następnie Oberwallstrasse (ok. 1905), od 1919 roku Wały Jana III)[1] w Centrum Poznania.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budynek wybudowano w latach 1843–1847 w pobliżu Bramy Berlińskiej. Pierwotne plany z początku XIX wieku przewidywały na tym obszarze budowę dużego zespołu koszarowego, ale ostatecznie nie doszło do realizacji tych zamierzeń. Gmach przeznaczono na siedzibę królewskiej intendentury dowództwa V Korpusu Armijnego Cesarstwa Niemieckiego (niem. Königliche Intendantur des V. Armeekorps), której był siedzibą do 1919 roku[2].

W okresie dwudziestolecia międzywojennego w gmachu mieściło się dowództwo 14 Dywizji Piechoty w skład której wchodziły: 55 Pułk Piechoty, 57 Pułk Piechoty, 58 Pułk Piechoty, 14 Wielkopolski Pułk Artylerii Lekkiej oraz 14 Batalion Saperów. W czasie II wojny światowej budynek wykorzystywała armia niemiecka. Podczas walk o Poznań budynek został zrujnowany. Po wojnie planowano odbudowę gmachu, jednakże w 1948 roku[3] zdecydowano się na rozbiórkę budynku i postawienie w tym miejscu nowego gmachu, przeznaczonego na siedzibę Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[2].

 Osobny artykuł: Collegium Martineum w Poznaniu.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Charakterystycznym elementem gmachu wybudowanego pod wpływem architektury romańskiej była ośmioboczna, narożnikowa wieża, która upodobniała go do średniowiecznego zamku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Najstarsze plany Poznania do 1938 roku | Archiwum Państwowe w Poznaniu [online], CYRYL - Cyfrowe Repozytorium Lokalne [dostęp 2021-01-31] (pol.).
  2. a b c Maciej Brzeziński, OD INTENDENTURY DO COLLEGIUM HISTORICUM [online], Miastopoznaj.pl [dostęp 2021-01-24] (pol.).
  3. https://repozytorium.amu.edu.pl/bitstream/10593/24494/1/04%20Michalski%20Collegium%20Historicum.pdf