Kamienica Haase i Wagnera w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Haase i Wagnera
Symbol zabytku nr rej. 283 z 13.03.1985[1]
Ilustracja
Fasada kamienicy
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. Święty Marcin 69

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

secesja

Ukończenie budowy

1902

Pierwszy właściciel

Gustav Haase i Georg Wagner

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Haase i Wagnera”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kamienica Haase i Wagnera”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Haase i Wagnera”
Ziemia52°24′24,48″N 16°55′15,03″E/52,406800 16,920842
Detal – firma Herrmann Fritzsche z Lipska
Detale

Kamienica Haase i Wagnera w Poznaniu – zabytkowa secesyjna kamienica w Poznaniu przy ul. Święty Marcin 69 (szerokie centrum miasta).

Ranga[edytuj | edytuj kod]

Według Joanny Gołdych jest to jedna z najlepszych secesyjnych realizacji kamienic na terenie miasta[2], natomiast podług Małgorzaty Woźniak obiekt zasługuje na miano perły poznańskiej secesji[3]. Marcin Libicki uważa fasadę obiektu z mistrzowsko zaprojektowaną i stanowiącą idealne zwieńczenie perspektywy ulicy Gwarnej[4]. Jan Skuratowicz określił natomiast budynek jako najwspanialszą chyba secesyjną kamienicę Poznania[5].

Architektura i historia[edytuj | edytuj kod]

Zbudowana została w 1902, w miejscu rozebranego rok wcześniej parterowego domku urzędu akcyzowego, dla dwóch znaczących obywateli Poznania – Gustava Haasego (kupca drzewnego i bławatnego, właściciela domu handlowego na Placu Wolności) i Georga Wagnera – wydawcy i redaktora dziennika Posener Neueste Nachrichten (Najnowsze Wiadomości Poznańskie). W związku z powyższym zawiera na elewacji ornamenty odnoszące się do tych zawodów – lokomotywę, statek i narzędzia piśmienne. Występują też gęsi wśród tataraku. Dół pięciokondygnacyjnej kamienicy i pierwsze piętro zajmował handel i biura, a górne partie – luksusowe mieszkania. Obiekt częściowo obłożony jest glazurowaną cegłą.

W budynku funkcjonowała redakcja liberalnej gazety codziennej – Posener Neueste Nachrichten, która w 1904 była największym dziennikiem w Prowincji Poznańskiej (zlikwidowana w 1926). Był to jeden z czterech niemieckojęzycznych dzienników w owym czasie i jednocześnie tytuł sprzeciwiający się agresywnej państwowej germanizacji. Potem mieściło się tutaj Towarzystwo Czytelni Ludowych. Gruntowna renowacja nastąpiła w latach 1998-1999.

Architekt[edytuj | edytuj kod]

Autorem projektu był prawdopodobnie Oskar Hoffmann, poznański architekt rodem ze Świdnicy, wykształcony w Berlinie i Wrocławiu. Spod jego ręki wyszła m.in. część najokazalszych kamienic przy Rynku Jeżyckim. Budował także wiele innych kamienic w mieście, np. przy ulicach Zwierzynieckiej, Dąbrowskiego, czy Kwiatowej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

W pobliżu:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2014-03-03].
  2. patrz źródło nr 2
  3. patrz źródło nr 3
  4. patrz źródło nr 5
  5. patrz źródło nr 6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]