Hruszatyce
Na mapach: 
49°38′16″N 22°54′12″E/49,637778 22,903333
49°38′16″N 22°54′12″E/49,637778 22,903333.JPG)
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Wysokość |
242 m n.p.m. | ||||
| Populacja • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+ 380 3238 | ||||
| Kod pocztowy |
82021 | ||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 49°38′16″N 22°54′12″E/49,637778 22,903333
| |||||
Hruszatyce (ukr. Грушатичі) – wieś w rejonie starosamborskim obwodu lwowskiego Ukrainy. Wieś liczy około 523 mieszkańców. Leży nad rzeką Czyżka. Jest siedzibą silskiej rady.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1361. Na przełomie XVIII/XIX wieku właścicielami dóbr byli Kieszkowscy herbu Krzywda: Antoni, a następnie Stanisław[1].
W 1921 r. liczyły około 802 mieszkańców. Znajdowały się w powiecie przemyskim w województwie lwowskim.
W latach 1944 - 1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 7 Polaków i 1 Ukraińca[2].
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
- Drewniana cerkiew greckokatolicka pw. Narodzenia Bogurodzicy, zbudowana w 1924 roku według projektu Stanisława Majerskiego[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 10: Kęstowscy – Komorowscy. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1907, s. 58.
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 706, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
- ↑ Grzegorz Rąkowski, Ukraińskie Karpaty i Podkarpacie: Część zachodnia, Tom 1, s. 332, 2013, ISBN 978-83-62460-31-1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mapa WIG Sambor Pas 50 Słup 36 Warszawa 1937
- Księga adresowa Polski (wraz z W.M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej Warszawa 1928 s. 677
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hruszatyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 189.
- Magiera, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 895.
