Miłty (obwód miński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miłty
Мілты
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

miadzielski

Sielsowiet

Słoboda

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Miłty”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Miłty”
Ziemia54°56′56″N 27°04′00″E/54,948889 27,066667

Miłty (biał. Мілты; ros. Милты) – dawny zaścianek. Tereny, na których leżał, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Słoboda.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym folwark a następnie zaścianek leżał w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Mańkowicze (od 1927 gmina Hruzdowo)[1].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 27 osób, 17 było wyznania rzymskokatolickiego, a 10 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Były tu 2 budynki mieszkalne[2]. W 1931 w 2 domach zamieszkiwały 22 osoby[3].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Hruzdowie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Hruzdowie[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1927 r. nr 13, poz. 102
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 27.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 42.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1054.