Przełączka pod Żółtą Czubą
 Przełączka pod Żółtą Czubą – trawiaste siodło w grani w środkowej części zdjęcia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 1800 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′16,2″N 20°10′35,7″E/49,221167 20,176583
| |
Przełączka pod Żółtą Czubą[1] lub Żółta Przełączka[2] (słow. Sedlo pod Žltou kopou) – płytka przełęcz znajdująca się na wysokości ok. 1800 m w dolnej części Bździochowej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Jest to pierwsze siodło na odcinku grani biegnącym od wierzchołka Żółtej Czuby na północ i oddziela tę ostatnią od Samojednej Skałki. W grzbiecie łączącym Żółtą Czubę z Czarnogórską Czubą znajduje się jeszcze druga przełęcz – Czarnogórska Przełączka. Przełączka pod Żółtą Czubą położona jest mniej więcej w 1/3 odległości między Czarnogórską Przełączką na północy a Żółtą Czubą na południu, bezpośrednio poniżej Samojednej Skałki[2][1].
Stoki zachodnie opadają z grani do Doliny Jaworowej i nazywane są Portkami[1]. Spod przełączki zbiega na zachód jedna z odnóg Żlebu do Portek. Z kolei na wschód od Przełączki pod Żółtą Czubą znajduje się Dolina Kołowa[2].
Na przełęcz nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, natomiast dla taterników stanowi ona najdogodniejszy dostęp z Doliny Kołowej na Żółtą Czubę i Czarnogórską Czubę. Siodło można osiągnąć bardzo łatwo przez Portki oraz od wschodu z Kołowego Burdelu. Zimą bezpieczniejsza jest droga z Polany pod Upłazem przez wierzchołek Czarnogórskiej Czuby[1].
Przełęcz od dawna była uczęszczana przez myśliwych i pasterzy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 216–218. ISBN 83-217-2472-8.
- ↑ a b c Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 105. ISBN 83-909352-2-8.