114 Pułk Artylerii Lekkiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
114 Pułk Artylerii Lekkiej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1951

Rozformowanie

grudzień 1955

Organizacja
Numer

JW 4200[1]

Dyslokacja

Zgorzelec

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska rakietowe i artyleria

Podległość

27 Dywizja Piechoty

114 Pułk Artylerii Lekkiej (114 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany w okresie od maja 1951 roku do 1 grudnia 1952 roku, w garnizonie Zgorzelec, koszarach położonych w dzielnicy Ujazd, w składzie 27 Dywizji Piechoty[2]. Jednostka była formowana według etatu Nr 2/131 o stanie 560 żołnierzy i 20 pracowników cywilnych, lecz w grudniu 1952 roku została przeformowana na etat Nr 2/158 o stanie 461 wojskowych i 10 pracowników kontraktowych. W grudniu 1955 roku pułk został rozwiązany[3].

122 mm haubica M-30
76 mm armata ZiS-3

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo pułku[4]

  • bateria dowodzenia
    • plutony: topograficzno-rozpoznawczy, łączności
  • dywizjon haubic
    • trzy baterie artylerii haubic
  • dywizjon armat
    • trzy baterie artylerii armat

Pułk w 1951 roku posiadał: 15 armat ZiS 3,13 haubic wz 38, 62 pojazdy samochodowe[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  2. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
  3. Rozkaz MON nr 0059/Org. z 21 września 1955 r.
  4. Etat nr 2/158 pułku artylerii lekkiej z 20 listopada 1952.
  5. Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 179.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.