18 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
18 Brygada Artylerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1962

Rozformowanie

1992

Patron

gen. dyw. Franciszek Jóźwiak[1]

Tradycje
Kontynuacja

18 Pułk Rakiet

Dowódcy
Pierwszy

płk Czesław Dęga

Ostatni

płk Tadeusz Żuchowski

Organizacja
Numer

JW 4355[2]

Dyslokacja

Bolesławiec[3].

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska rakietowe

Podległość

Śląski Okręg Wojskowy

18 Brygada Artylerii im. gen. dyw. Franciszka Jóźwiaka (18 BA) / 18 Armijna Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych[a] (18 ABROT) – związek taktyczny Wojsk Rakietowych Sił Zbrojnych PRL.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Brygada sformowana została w lutym 1962, w garnizonie Bolesławiec, jako 18 Brygada Artylerii (w celu utrzymania w tajemnicy rzeczywistego charakteru jednostki). Brygada uzbrojona w zestawy rakietowe R-170 stanowiła główny środek uderzeniowy 2 Armii Ogólnowojskowej formowanej na wypadek wojny na bazie Śląskiego Okręgu Wojskowego[4]. W 1963 r. brygada wzięła udział w szkoleniu na poligonie rakietowym w ZSRR, gdzie po raz pierwszy dokonano odpalenia rakiet klasy ziemia-ziemia. W 1992 brygadę przeformowano w 18 Pułk Rakiet.

Brygada w okresie wojny mogła niszczyć uderzeniami rakietowo – jądrowymi i chemicznymi cele znajdujące się w przewidywanym pasie natarcia armii. Głowice jądrowe i chemiczne miały pochodzić ze składów Armii Radzieckiej.

Skład organizacyjny i uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]

dowództwo i sztab

  • dwa dywizjony artylerii (9 i 13 da)[b]
    • bateria dowodzenia
    • 3 x baterie startowe (1 wyrzutnia w każdej baterii)
    • pluton obsługi technicznej
    • sekcja gospodarcza
    • sekcja remontu pojazdów
  • bateria dowodzenia
  • bateria techniczna
  • bateria transportowo-gospodarcza
  • kompania maszyn inżynieryjnych
  • pluton obrony przeciwchemicznej
  • warsztaty remontowe
  • kompania saperów
  • klucz śmigłowców

Uzbrojenie brygady w latach 60. stanowiło 6 wyrzutni rakietowych 9K51 (R-170) na podwoziu działa samobieżnego ISU-152, które mogły odpalać rakiety R-11M z głowicą jądrową o mocy 20 lub 40 kT. (oznaczenie NATO – Scud)

W latach 70. wprowadzono na uzbrojenie nowe wyrzutnie rakietowe typu 9K72 Elbrus (R-300) na podwoziu samochodu ciężarowego MAZ-543P, które mogły odpalać rakiety R-14 z głowicą jądrową o mocy 20, 40 lub 100 kT. (oznaczenie NATO – Scud B)

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

Żuralski, Historia 9 dywizjonu 18 Brygady Artylerii,Bolesławiec 1994, s.44

  • mjr Fryderyk Lwowski (p.o. do 14.05.1962
  • płk Antoni Stocki (p.o.) do 14.07.1962
  • płk / gen. bryg. Czesław Dęga do 08.05.1964
  • płk Walenty Romanowski do 13.10.1972
  • płk Antoni Skibiński do 20.10.1975
  • płk Józef Grudzień p.o. 18.08.1976
  • płk Janusz Łuczyk do 31.08.1979
  • płk Józef Grudzień do 23.09. 1979
  • płk Leon Moszczyński (p.o.) do 21.01.1980
  • płk Jan Bieniek (p.o.) do 21.09.1980
  • płk Kazimierz Klimek do 22.12.1984
  • płk Jerzy Wolny do 18.02.1989
  • płk Tadeusz Żuchowski do 31.12.1992

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Tajna nazwa brygady oddająca w pełni jej przeznaczenie i usytuowanie w strukturze organizacyjnej SZ RP w czasie wojny oraz określająca jej podstawowe uzbrojenie.
  2. Na przełomie lat 70. i 80. dodano do dywizjonów po jednej wyrzutni. Dywizjon miał cztery wyrzutnie i dwie baterie startowe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Leszkowicz 2022 ↓, s. 749.
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157. 
  4. Puchała 2013 ↓, s. 284.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie Wojska Lądowe w latach 1945 -1960. Toruń 2004
  • Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945 -1956. Warszawa 2003.
  • Michał Trubas: 2 Pomorska Brygada Artylerii, Warszawa 2005.
  • Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja "Historia i Kultura", 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
  • Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.