73 Pułk Artylerii Haubic

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
73 Pułk Artylerii Haubic
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1953

Tradycje
Rodowód

2 Brygada Artylerii Haubic

Kontynuacja

25 Brygada Artylerii Haubic

Organizacja
Numer

JW 1692[1][2]

Dyslokacja

Włocławek, Toruń[3], Grudziądz

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

13 Brygada Artylerii Ciężkiej[3]

73 Pułk Artylerii Haubic (73 pah) – oddział artylerii ludowego Wojska Polskiego.

Forowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany w 1945 roku, w składzie 13 Brygady Artylerii Ciężkiej, według etatu Nr 4/6 pułku artylerii haubic Brygady Artylerii Ciężkiej Rezerwy Naczelnego Dowództwa. Jednostka została utworzona na bazie rozformowanej 2 Brygady Artylerii Haubic.

W styczniu 1946 pułk został przeniesiony z Włocławka do garnizonu Toruń[4].

W lutym 1946 roku pułk został przeformowany na etat Nr 4/19. Liczba dywizjonów została zmniejszona do dwóch, a haubic do dwudziestu czterech. W marcu 1947 roku pułk został przeformowany na etat Nr 4/29. Liczba baterii została zmniejszona do pięciu, a haubic do dwudziestu. Latem 1950 roku pułk został przeformowany na etat Nr 4/52. Liczba baterii pozostała niezmieniona. Utworzono natomiast szkołę podoficerską, co zwiększyło liczbę haubic do dwudziestu dwóch.

W grudniu 1948 pułk został przeniesiony z Torunia do garnizonu Grudziądz[5].

Wiosną 1951 roku na bazie pułku została sformowana 17 Brygada Artylerii Haubic, a on sam przeformowany na etat Nr 4/62. W nowej strukturze organizacyjnej występowały trzy dywizjony a. trzy baterie oraz dywizjon szkolny. Liczba haubic w pułku została zwiększona do czterdziestu. W grudniu 1952 roku pułk został przeformowany na etat Nr 4/85 i skadrowany. Liczba haubic została zmniejszona do dwudziestu ośmiu.

Jesienią 1953 roku pułk został rozformowany. Na jego bazie została utworzona 25 Brygada Artylerii Haubic.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

122 mm hb wz. 1938

Etat nr 4/62 pułku artylerii haubic z 12 marca 1951[6]

  • Dowództwo 73 pułku artylerii haubic
  • trzy dywizjony artylerii haubic a. trzy baterie artylerii
  • bateria sztabowa
    • plutony: rozpoznawczy, łączności, topograficzny
  • kwatermistrzostwo

Stan etatowy liczył 804 żołnierzy. Na uzbrojeniu znajdowało się trzydzieści sześć 122 mm haubic wz. 1938 (M-30).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
  3. a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
  4. Jarno 2014 ↓, s. 269-270.
  5. Jarno 2014 ↓, s. 276.
  6. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 212-213.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Witold Jarno. Samodzielne jednostki artylerii Wojska Polskiego w latach 1945-1949 – organizacja, dyslokacja i wyposażenie. „Piotrkowskie Zeszyty Historyczne”. 15, 2014. Piotrków Trybunalski: Filia Instytutu Historii Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. ISSN 2081-2663. 
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.